طبق آخرین آمار هر ایرانی به طور متوسط نزدیک به 76 سال عمر می‌کند و این یعنی بیش از 27 هزار و 750 روز فرصت زندگی ما است. حال اگر از این عدد دوره نوزادی، کودکی و نوجوانی را کم کنیم، تنها 57 سال فرصت داریم تا زندگی خود را جهت دهیم. اما باید درنظر داشت كه بخشی از این فرصت باید به ناچار صرف کار های روزمره شود.
برای درک بهتر این موضوع، خبرنگار گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران، داده هایی را توسط پرسش عمومی از افراد بین 19 تا 33 سال، جمع آوری نمود که نشان داد هر ایرانی در طول زندگی خود به طور متوسط تنها 3 ماه مطالعه می كند و حال آنكه متوسط جهانی عمری كه صرف مطالعه می شود، قریب به 3 سال است و این درحالی است كه به طور متوسط حدود 10 سال از عمر هر فرد در شبكه های اجتماعی و 5 سال از آن صرف گذران وقت با دوستان می شود. غم انگیز تر آنكه،به طور كلی هر فرد بیش از 12 سال از عمر خود را بدون استفاده هدر می دهد.
نتایج این پرسش عمومی همچنین نشان داد هر فرد به طور متوسط حدود 22 سال و 7 ماه از عمر خود را صرف استراحت و در خواب می گذراند. 31 سال از زندگی هر فرد نیز صرف کار و كسب درآمد و بیش از 7 سال از آن صرف رفت و آمد های روزانه و درون شهری می شود. جالب است بدانید هر فرد در طول عمر خود 1 سال و 2 ماه از زندگی خود را در دستشویی و 1 سال آن را در حمام سپری می كند.
تنها 10 سال برای ساخت زندگی خود فرصت داریم!
اگر این زمان صرف شده برای خورد و خوراک، رسیدگی به بهداشت فردی و امور اجتناب ناپذیر روزانه را از کل فرصت زندگی پس از 19 سال کم کنیم، تنها 14 درصد آن یعنی 10 سال و 7 ماه دیگر برای انجام کار های مازاد باقی می ماند و اگر این عدد را در روزهای زندگی خود تقسیم کنیم، می شود 3 ساعت و این زمانی است که روزانه در اختیار ماست تا با آن زندگی كنیم.
3 هزار و 860 روز فرصت داریم تا شاد زندگی کنیم یا اشک بریزیم. با امید و پویا باشیم یا با اندوه و افسوس زندگی کنیم. عشق بورزیم یا متنفر باشیم. این زمان در اختیار ماست تا آن را برای آن چه دوست داریم خرج کنیم. زمانی که دیگر باز نخواهد گشت. شاید نیمی از این زمان را از دست داده باشید اما با نیمه ی دیگر آن چه خواهید کرد؟
از گذشته بیاموزیم و در حال زندگی کنیم
نوروزی، مشاور خانواده با بیان اینکه عمر ما لقمه ای است در دهان زمان که لحظه به لحظه جویده می شود به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان گفت: نقدینگی عمر آدمی زمان حال او است. حرکت در مسیر زندگی باید در زمان حال با نگاه به آینده و درس گرفتن از گذشته باشد نه ماندن در گذشته و نه غرق شدن در آینده.
شاهمرادی، روان شناس نیز در این باره می گوید: در روان شناسی رویکردی با عنوان وجودگرایی داریم. در این رویکرد اعتقاد بر این است که زندگی را در لحظه تجربه می کنیم و باید از هر لحظه ی عمر خود لذت ببریم.
وی با بیان اینکه تنها 5 درصد زندگی ما باید مربوط به گذشته و برنامه ریزی برای آینده باشد. افزود: خیلی مواقع رویداد های جزیی مانند میوه خوردن در کنارخانواده یا نگاه کردن به صورت اطرافیان باید لذت برد و قدر داشته ها را دانست چرا که ممکن است روزی این داشته ها از بین برود.
این روان شناس با اشاره به زمان کار کردن در طول عمر گفت: خیلی از اوقات افراد دچار خودمختاری کارکردی می شوند و بیش از حد نیاز خودد کار می کنند که این امر گاهی با اعتیاد به کار همراه می شود و انسان ها تبدیل به ماشین می شوند.
امید، عامل حرکت رو به جلو
شاهمرادی، نا امیدی را علتی برای کاهش پویایی افراد دانست و گفت: نابرابری های اجتماعی در جوامع باعث بروز نا امیدی می شود که البته در سال های اخیر این نابرابری در جوامع جهانی در حال کم شدن است. نداشتن هدف بخصوص در مسیر زندگی نیز یکی دیگر از عوامل نا امیدی می شود.
وی راه گریز از این نا امیدی را برنامه ریزی و هدفگذاری صحیح دانست و اظهار داشت: هدف گذاری باید واقع بینانه باشد چراکه رویا پردازی بیش از حد خود باعث احساس نا امیدی در مسیر حرکت به سوی هدف می شود.
این روان شناس ادامه داد: نوشتن کار های روزانه باعث می شود که روز پرباری داشته باشید چراکه با نوشتن اهداف کوتاه مدت همواره هدف های خوب را می نویسید و به طور ناخودآگاه از نوشتن کار های غیر ضروری و مضر خودداری می کنیم.
شاهمرادی افزود: داشتن تفریحات مناسب ، ورزش، تغذیه مناسب و مراودات میان فردی موضوعاتی است که موجب افزایش کیفیت زندگی و کاهش بیماری های روانی چون افسردگی می شود. افزایش کیفیت زندگی موجب می شود تا از زمان حال به بهترین شکل استفاده کنیم.
دانستن اینکه چند روز دیگر میهمان این دنیا هستیم شاید تلنگری باشد برای خوب زیستن. 2 هزار روز یا 1 ساعت! مهم این است که از لحظه هایمان لذت ببریم.
به قول خواجه شیراز :
این قافله عمر عجب میگذرد دریاب دمی که با طرب میگذرد
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
