ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻢ
ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯﺁﻥ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ
ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ
ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺧﻠﻮﺕ ﮐﻨﻢ
ﮐﻮ ﻣﺮﺍﺩﯼ، ﻣﺮﺷﺪﯼ ﯾﺎ ﺧﻀﺮِ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ
ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻮﺳﯽ ﻣﺪﺗﯽ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮﺵ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻢ
ﺗﺸﻨﻪ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﺁﺑﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻧﺨﻮﺭﺩ
ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﺖ ﮐﻨﻢ
ﺗﺮﺳﻢ ﺁﺧﺮ ﻣﺜﻞ ﺩﻝ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﻨﻢ ...
:: موضوعات مرتبط:
فرهنگی ,
اجتماعی ,
,
:: برچسبها:
اشعار ماندگار ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
