وب سایت همشهری شش و هفت - سها دادمند: پاییز زودهنگام امسال که به زمستان پهلو می‌زند همه را بیشتر به ماندن درخانه و مطالعه کتاب و تماشای تلویزیون و لذت بردن از گرمای خانه تشویق می‌کند. بنابراین شاید خنده‌دار به نظر برسد اگر بخواهیم درباره ورزش‌های آبی و شنا و ... صحبت كنیم. اما آنهایی که به این روند عادت دارند، سرما مانع فعالیت بدنی‌شان نمی‌شود.

شاید این افراد دوست داشته باشند شکلی از ورزش‌های هوازی را در آب انجام بدهند. این حرکت‌ها به «ایروبیک آبی» نیز معروف است. البته شکل این ورزش با کم و زیاد کردن حرکت‌ها می‌تواند سخت‌تر یا آسان‌تر شود.از سوی دیگر بعضی افراد به توصیه متخصص باید آب درمانی انجام دهند تا سلامت‌شان را بازیابند. بنابراین شاید بیشتر روی صحبت‌مان این دو گروه باشد.

مجله روشن - مصطفی مسجدی آرانی: هیچ کس- تاکید می کنم هیچ کس- حدس نمی زد که جهان، تا این حد در «مجاز» فرو رود. حتی نویسندگان رمان های علمی- تخیلی هم نمی توانستند تصور کنند روزی، «امر جنسی» به عنوان یکی از ملموس ترین کنش های آدمی، پای به عرصه «صفر و یک»ها بگذارد تا جایی که نویسنده ای- به قول «ابوالفضل بیهقی» خام دست و خامه به دست چون من- تصمیم بگیرد بگوید در یکی از جوامع تقریبا سنتی روزگار ما- یعنی ایران- مردم چگونه زیست جنسی شان را در فضای سایبری پیش می برند. اما این ها همه اتفاق افتاده، «کار از کار گذشته» و باید با نگاهی «پسینی» به تماشای این ماجرا نشست.

آن چه در این نوشته، که به دلیل نبود ارجاع به منابع علمی و نیز روش جمع آوری داده ها اصرار دارم آن را نوعی «Essay» بدانم، خواهم گفت؛ حاصل «شهود» است و «تفکر» به آن مشاهدات.

از دید نگارنده این سطور کنش جنسی در ایران، در دو ساحت فضای مجازی و حقیقی با یکدیگر تفاوت هایی دارند و این نوشته تلاش دارد نظرگاهی باشد به آن تفاوت ها. قبل از بیان هرگونه تفاوت به یاد داشته باشیم که پیش فرض من این است که در ایران امروز، نهادی که می توان در آن کنش جنسی داشت ،خانواده است و هرگونه کنش خارج از این چارچوب، با موانع قانونی، شرعی و اخلاقی رو به رو است. این را هم بگویم که موضع نوشته من توصیف است نه تجویز. از این رو اگر از فقدان چیزی می گویم بدین معنا نیست که معتقدم باید آن چیز وجود داشته باشد و وقتی از بودن چیزی سخن می گویم لزوما از وجود آن راضی نیستم و موضعم تایید نیست.

نبود نهاد و مسوولیت

پیش فرض ما در بالا، تامین نیاز جنسی فقط از سوی خانواده، منتج به این نتیجه می شود که امکان تاسیس نهادهای موازی با نهاد خانواده برای رفع نیاز جنسی وجود ندارد. به عبارت دیگر این نهادها که در خارج از کشور شامل فروش سکس یا محل های تجمع کارگران جنسی و نیز سایت های شریک جنسی یابی و... است در ایران، جایی و منطقی برای فعالیت ندارند. با این حال باید توجه داشت که نداشتن فضا برای فعالیت به معنای نبود چنین مراکزی نیست. دیده می شود شبکه های اجتماعی و پیام رسان و حتی نمونه های ساده تر از «وب یک» یعنی همان وبلاگ ها به محلی برای عرضه نیازهای جنسی، صدالبته به صورت غیرقانونی، بدل شده اند.

نتیجه این است که در وب فارسی کنونی برخی هم ابزار جنسی خرید و فروش می کنند، هم روابط نامشروع خرید و فروش می شود و هم بعضی شریک جنسی پیدا می کنند. اما اولا باید بپذیرند که قانون شکنند و ثانیا باید بدانند که طرف مقابل شان در آن سوی این صفر و یک ها نه یک نهاد که یک فرد است. فردی که می تواند دروغ بگوید، سودجویی کند، سوءاستفاده گر باشد و کلاه برداری کند یا حداقل در قبال هزینه ای که کسی به ایشان پرداخته است، هیچ مسوولیتی نداشته باشد. پس نخستین ویژگی زیست جنسی امروز ایرانیان، نبود نهاد و در نتیجه نبود مسئولیت حقوقی و قانونی (Responsibility) و حتی اخلاقی است.

روایت به جای کنش

حال، اگر از سطح اجتماعی نگاهی به سطح کنش جنسی در فضای مجازی کنیم متوجه می شویم که در این حوزه با فقدان کنش رو به رو هستیم. اگر این پیش فرض را داشته باشیم که رابطه جنسی درست، رابطه جنسی به مفهوم اخص بین یک زن و مرد است؛ در فضای مجازی و در نبود جنس دیگر، «روایت» و «تخیل» است که به جای «کنش» قرار می گیرد و غایت این ماجرا، یا سرکوب فیزیولوژیک غریزه جنسی است یا خودارضایی که در نهایت اثرات فیزیکی و روانی جنسی سالم را ندارد.

سه موضوعی که همین روزها در لطیفه های دست به دست شده در فضای مجازی مدنظر قرار گرفته، نشان از همین تخیل دارد. تخیل رابطه جنسی همسایه ها و نقل قول از چت های خصوصی دختران در مورد مسایل جنسی و نشان می دهد سیل تخیل حتی می تواند سد محکمی به نام حریم خصوصی فرد محترمی چون همسایه ما را بشکند و امنیت روانی را مخدوش کند، تصور ما از دختران نجیب و باحیا را به هم بزند و باعث توجه به مسایی شود که پیش از این جایی برای توجه کردن و توجه دیدن نداشته است.

مونولوگ به جای دیالوگ

حال اگر این «صحبت»ها به «گفت و گو» می انجامید باز هم می گفتیم که چون شراب، نفع اندکی در آن است هرچند که مضرات آن بسیار. ولی چه باید کرد وقتی در زیست مجازی ایرانیان، صحبت از امر جنسی فراوان است اما گفت و گو پیرامون آن کم.

نتیجه این روند هم چیزی نیست جز ضعف مفرط ایرانیان، چه مجرد و چه متاهل، چه پیر و چه جوان، چه زن و چه مرد، در شناخت جنسی خود و کسی که قرار است همسرش باشد. البته نمی توان مدعی شد که در فضای حقیقی ایرانیان، پیرامون این موضوع گفت و گو می شده اما اگر گفت و گو نبوده، صحبتی هم نبوده است. صحبت پیرامون این موضوع و گفت و گو نکردن یا سرایت نکردن صحبت به کنش، حکایت همان جام است که گفتند «کژدار و مریز».

فقدان تولید مثل و محبت کردن

کارکرد امر جنسی دز زیست مجازی ایرانیان هم دگرگون شده است. اگر قبول کنیم که انسان رابطه جنسی برقرار می کند تا «لذت ببرد»، «محبت» را تجربه کند و «تولید مثل» کند؛ تجربه جنسی در فضای مجازی حداقل دو کارکرد از این 3 مورد را از بین برده است. تولید مثل که به شکل بدیهی امکان ندارد و محبت، از لا به لای این کدهای کامپیوتری و از ورای صفحات تاچ موبایل های ما به سختی قابل نفوذ است.

نکته نهایی هم این است که، زن به عنوان طرف مطلق عرضه امر جنسی در جامعه، دچار تحولاتی در کنشش شده است. اگر در گذشته،او زیباییش را برای فرار از چشم بد می پوشاند، دختر امروزی زیبایی را عرضه می کند تا لایک بگیرد ولی انتظار دارد کسی در PV یا همان چت خصوصی مزاحمش نشود و دایرکتی از کسی دریافت نکند.

البته همو، با استفاده از عرصه ای که این فضا به او داده موفق شده هرچه بیشتر با امر جنسی آگاه شود و دیگر به شکل موجود منفعل در این فرآیند دیده نشود. این دو موضوع در کنار هم، به دختران و زنان امروز ما «قدرتی» داده است. به این ترتیب اگر انسداد نسبی در فضای مدیریتی و حتی اقتصادی جامعه، دو عنصر مهم قدرت یعنی مقام و پول را از زن گرفته، زیبایی او به شکل آلترناتیو جدی درآمده و حتی موفق شده، از طرفی چون فروش لایک صفحات، برایش درآمد به همراه داشته باشد.

5 تفاوت را برشمردیم و به نظر می رسد همین پنج تفاوت برای تغییر عمده در فضای اجتماعی یک ملت کافی باشد. اما به این 5 مساله باید مسایل دیگری را هم افزود. ظهور تلفن های هوشمند و اینترنت های همراه، سطح دسترسی به مسایل جنسی موجود در فضای وب را بالا برده است. نتیجه، تکثر و تنوعی است که پیش از این شاهد آن نبودیم. از آن سو، این دسترسی باعث شده، افراد «مستقیما» به امر جنسی دسترسی پیدا کنند.

به این ترتیب اگر در نسل قبلی فلان بازیگر هالیوودی به عنوان صاحب برخی جاذبه ها مطرح بود؛ در این نسل «الکسیس تگزاسی» مطرح می شود که یک بازیگر فیلم های غیراخلاقی است.
در چنین زمینه ای، بدون وجود نهاد و مسوولیت های قانونی، در فقدان کنش های صحیح جنسی و حتی گفت و گو پیرامون آن و با تغییر عمده کارکرد امر جنسی و تغییرات زنان به عنوان مهم ترین ارکان امر جنسی در جامعه، آیا آینده روشنی در انتظار زیست جنسی ایرانیان است؟ من این طور فکر نمی کنم. فردای این برزخ، دوزخ است.

روزنامه ایران: گاهی، در لابلای خبرها، در حوادثی که در پیرامونمان میگذرد، به نکاتی برمی‌خوریم که توجه به آن، درس عبرتی است: درس عبرتی که می‌تواند مسیر زندگی خیلی‌ها را تغییر دهد... هفته گذشته، شنیدیم که چند روز پیش یک دختر نابینا از دانشگاه تهران، در رشته روانشناسی، لیسانس گرفته است.

 بسراغش رفتیم، بسراغ دختری که زندگیش، فعالیت‌هایش و موفقیت‌هایش، برای همه کسانی که از همه نعمت‌ها برخوردار هستند، اما در اسارت یاس و ناامیدی، همه درهای خوب زیستن و شاد بودن را بروی خود بسته می‌بینند، درس عبرتی می‌تواند باشد.

بدیدار «گوهر کردی» میرویم: یک دختر 26 ساله، ظریف... گوهر به  قول خودش «یک مزیت از سایرین کمتر دارد»: بینائی... و ایکاش میدانست که برترین مزیت‌ها را داراست: اراده و پشتکار.

او امسال از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته روانشناسی فارغ التحصیل شده و چیزی که باعث تعجب است این نکته است که گوهر فقط مدت 10 سال است که درس میخواند. درست 10 سال پیش بود که درس خواندن را آغاز کرد و اکنون یک خانم لیسانسیه است و میگوید: «درس را تا درجه دکترا ادامه خواهم داد.»

گوهر از زندگیش این طور حرف میزند:

«26 سال پیش در همدان متولد شدم. یک بچه معمولی، سالم و خوب بودم، حتی همه چیز را مثل همه میدیدم تا اینکه در سن سه سالگی مریض شدم. یک بیماری بدعاقبت ... از آن ببعد، دیگر قدرت بینائی از من گرفته شد و همه جا و همه چیز برایم تاریک بود. من فرزند دوم خانواده بودم، یک برادر بزرگتر و یک برادر کوچکتر از خودم نیز دارم.

 هر قدر بزرگتر میشدم، تاریکی دنیا برایم بیشتر می‌شد و همین طور رنج و اندوهم از اینکه نمی‌توانم مثل بچه‌های همسالم آزادانه بهرسو که میخواهم بروم و هر کاری میخواهم بکنم.

 در چنین دنیائی بزرگ می‌شدم تا سن 6 سالگی که صدای زنگ مدرسه را از پشت دیوارهای تاریکی می‌شنیدم. به حرفها و حکایت‌های دوستانم از کلاس و خانم معلم قشنگشان گوش می‌دادم و با همان اندوه عمیقم بر آن‌ها حسرت می‌خوردم.

من دختر با استعدادی بودم، با دوستانم درس‌ها و تکالیفشان را انجام میدادم. منکه هنوز پا به کلاس درس نگذاشته بودم بهتر از تمام آنها درس را یاد می‌گرفتم و مدام این آرزو و میل در من می‌جوشید که چرا من نمی‌توانم شاگرد یک کلاس باشم؟ چرا نمی‌توانم به خانم معلم جواب بدهم و تشویق شوم؟ هر وقت بچه‌ها برای من کتاب می‌خواندند آرزو می‌کردم که روزی بتوانم خودم اینکار را بکنم و همیشه در رویاهای خود میدیدم که پیش مادر نشسته‌ام و برایش با صدای بلند کتاب میخوانم و او تشویقم می‌کند.

تا اینکه در سن 14- 15 سالگی ناراحتی من به اوج رسید، رنج می‌بردم ازینکه نمی‌توانم همپایه دیگران باشم و آنقدر این رنج تحت فشارم گذاشت که حتی یکی، دوبار تصمیم به خودکشی گرفتم. در همان زمان بود که از وجود مدرسه نابینایان اطلاع پیدا کردم.

 آن موقع ما در اصفهان زندگی می‌کردیم و در آنجا شبانه‌روزی نورآئین که مخصوص نابینایان بود زیر نظر مربیان انگلیسی و ایرانی اداره می‌شد. به اصرار من و پایداریهای مادرم به آنجا رفتم و با عزمی راسخ شروع به آموختن کردم.

درست بخاطر دارم روزی که به آنجا پا گذاشتم، من آنموقع 15 ساله بودم. تا شروع سال تحصیلی بیشتر از یکماه وقت داشتم و من ازین فرصت برای یاد گرفتن درس‌های کلاس اول ابتدائی استفاده کردم و پیشرفتم آنچنان سریع بود که در طول همان مدت کوتاه، یعنی تا قبل از شروع شدن سال تحصیلی  توانستم کلاس اول را امتحان بدهم و با شروع مدارس به کلاس دوم بروم... البته من هیچ  معلمی نداشتم و درس‌های کلاس اول را از بچه‌ها یاد می‌گرفتم. از اول مهر در کلاس دوم شروع به تحصیل کردم و آن را هم در مدت یکماه و نیم به پایان رساندم و پس از امتحان به کلاس سوم رفتم.

در حدود دو ماه نیز در کلاس سوم درس خواندم و پس از آن- یعنی حتی قبل از نوروز سال 39 – کلاس چهارم را نیز تمام کردم و با پایان سال تحصیلی  گواهی قبولی کلاس پنجم ابتدائی را گرفتم و شهریور همان سال در امتحانات ششم متفرقه شرکت کردم و قبول شدم.

 من این مدت یکسال را در شبانه روزی نابینایان نورآئین بودم و باروش مخصوص آنها درس خواندم و اگر کوشش و زحمات بیدریغ مربیان آنجا نبود، هرگز نمی‌توانستم پیشرفتی این چنین سریع داشته باشم. آنها علاوه بر درس و تکالیف معمولی، برای من معلم خصوصی گذاشته بودند که با هم کار می‌کردیم.

پس از اتمام شش کلاس ابتدائی، مربیانم با توجه به علاقه شدید من بدرس مرا بکلاس ماشین نویسی فرستادند و من توانستم هرچه را که میخواهم «تایپ» کنم و پس از آن، به اصرار آنها برای تحصیل در دبیرستان به مدرسه معمولی در اصفهان رفتم و با دخترهای سالم و عادی سر یک میز نشستم و درس خواندم و 6 سال دوره دبیرستان را در مدت 5 سال در دو دبیرستان گذراندم و از مدرسه بهشت آئین اصفهان در رشته ادبی فارغ‌التحصیل شدم.

 همان سال در کنکور دانشگاه اصفهان و تهران قبول شدم که البته تهران را انتخاب کردم. رشته انتخابی من در دانشگاه روانشناسی بود، چون از همان کودکی علاقه خاصی به این رشته داشتم.

البته باید بگویم که در تمام مدت تحصیل، چه در دبستان و دبیرستان و چه در دانشگاه، معدلم همیشه بین 15و16 بود. ادعا نمی‌کنم که هوش فوق‌العاده دارم بلکه حتی به جرات می‌گویم که از هوش و استعدادی کاملا متوسط و شاید هم کمتر برخوردارم ولی خودم میدانم که اراده و پشتکارم خوب است. تنها عامل موفقیتم هم این بوده است...

از او سئوال کردیم:

-گوهر درس‌هایت را چطور یاد میگرفتی، از کلاس اول دبیرستان که به مدارس معمولی میرفتی و بعد در دانشگاه با همه پشت یک میز نشسته‌ای، چطور از درس استادان « نت» بر میداشتی و یا کتاب‌های درسی را میخواندی؟

«گوهر» ادامه داد:

- همانطور که گفتم، من ازکلاس ششم ابتدائی تایپ کردن را آموختم و ورقه‌های امتحانیم را تایپ می‌کردم. در سر کلاس اگر موضوع سخنرانی خیلی جالب بنظر میرسید، در ضبط صوت کوچکی که همیشه همراه داشتم آن را ضبط میکردم.

 برای خواندن کتاب هم همین کار را می‌کردم. یعنی از یکی از دوستانم خواهش می‌کردم که از اول تا آخر را برایم با صدای خودش ضبط کند و بعد یاد میگرفتم.

گاهی هم با دوستانم درس می‌خواندم. من علاوه بر درس خواندن، کار هم می‌کردم چون زبان انگلیسی من خیلی قوی و خوب بود.

مدت 4 سال است که در آموزشگاه نابینایان تدریس زبان میکنم و از اینکه به نابینایان خدمت کنم خوشحال میشوم. دلم میخواهد دکترای خودم را در رشته روانشناسی بگیرم و بتوانم شخص مفیدی برای این عده باشم.

میپرسیم: «اوقات بیکاریت را چطور میگذرانی؟»

«...- گفت: مطالعه می‌کنم، عاشق کتاب هستم. از دوستانم خواهش میکنم که برایم بخوانند، دوستان خیلی خوبی دارم، آنها همیشه تا آنجا که توانسته‌اند کمکم کرده‌اند. البته گاهی اگر فیلم خوب بیاورند با بچه‌ها به سینما میرویم و من فقط صدا را میشنوم، بعضی وقت‌ها هم به برنامه های رادیو و تلویزیون گوش می‌کنم.

شنا را هم خیلی دوست دارم. قبلا ویولون می‌زدم و بعد گذاشتم کنار و حالا پشیمانم، در اولین فرصت ادامه‌اش خواهم داد و همانطور که گفتم بزرگ‌ترین لذت زندگی من مطالعه است.

 چون از منفی‌گری چیزی جز زجر حاصل نمیشود پس چه بهتر که آدم در هر وضعی که هست جنبه مثبت را بگیرد و مثبت باشد و آن وضع را قبول کند و خودش را همچنین. این خیلی در زندگی مهم است و شاید دلیل موفقیت من این باشد که خودم و وضع خودم را قبول کرده‌ام.

از او سئوال میکنیم: «راجع به وضع زندگی، اجتماعی دختران ما، چه عقیده‌ای داری؟»

میگوید: «در مدت 10 سال زندگی اجتماعیم چون قبلا تنها و در خودم بودم، بله در این ده سال، در میان دختران همکلاس و دختران جوانی که در محل کارم با آنها سروکار داشته‌ام، یک چیز توجه مرا جلب کرده و آن روحیه بد دخترها و اصلا جوان‌ها است، بخصوص یک حالت ناامیدی، حالت بیهودگی و پوچی در میانشان وجود دارد و این مرا همیشه متعجب کرده است. به دوستانم میگویم: شما چه چیز کم دارید؟ با امکاناتی که دارید می‌توانید زندگی ایده‌آلی داشته باشید.

 نمیدانم شاید نسبت به خودم می‌سنجم، چون فکر می‌کنم که از امکان و مزیت دیدن بهره‌مند هستند پس همه چیز دارند. ولی واقعا میگویم که هنوز دلیل این همه یاس و نومیدی و بیهودگی و پوچی را نفهمیده‌ام.

من وقتی دختران دانشجو را که از نظر فکر و اندیشه در سطح بالاتری هستند با دختران مشابه خارجی که می‌شناسم مقایسه می‌کنم می‌بینم که آنها پر از انرژی و امید و آرزو هستند، در حال جنبش و تحرکند و تعجب می‌کنم چرا جوانهای ما این طور نیستند و این همه روحیه‌شان بد است.

به نظر من، اینها مثل تخته پاره‌ای روی موج هستند که اجازه میدهند امواج آنها را به هر طرف که میخواهد ببرد. هر اتفاقی که پیش میاید از خودشان اراده و هدف و تصمیمی ندارند. باعتقاد من، یک مقدار برخوردها و تضادها و تعارضات باعث این روحیه دختران است.»

روزنامه ایران - سید مصطفی علوی شیرخورشیدی: در بین تمام اقوام و ملل، رسم رایجی است که از اموات و رفتگان خود به نحوی تجلیل کرده و یاد و خاطره آنها را با برپایی مجالسی زنده بدارند. وقتی پای قهرمانان و بزرگان آن قوم در میان باشد طبیعتاً آن رسم با شکوه مضاعف برگزار می‌شود.

از جمله مراسم بسیار مهمی که در بسیاری از کشورهای اسلامی منعقد می‌شود، مراسم اربعین است.اربعین واژه‌ای است عربی به معنی چهل. عدد چهل در کنار چند عدد دیگر مثل 7،12و19نزد بعضی از اقوام و ادیان آسمانی و زمینی بویژه شیعیان، از قداست خاصی برخوردار بوده و هست.

در قرآن مجید هم چهار بار به اربعین اشاره شده است که سه بار آن به داستان قوم بنی‌اسرائیل و اقامت «چهل شبه» آنان در بیابان‌ها (مائده،26) و یکبار هم به طور کلی اشاره شده است که سن رشد کامل انسان در چهل سالگی است(احقاف،15).

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فرمودند: ترکیب «عشق و ایمان» و «عقل و عاطفه» از ویژگی‌های منحصر به‌ فرد مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام است و حرکت عاشقانه و مؤمنانه مردم از کشورهای مختلف جهان در این پدیده بی‌سابقه، بدون تردید از جمله شعائر الهی است.

به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (دوشنبه) در جلسه درس خارج فقه، پدیده بی‌نظیر و حرکت عظیم و پر معنای راهپیمایی اربعین حسینی علیه‌السلام را حسنه‌ای ماندگار خواندند و گفتند: ترکیب «عشق و ایمان» و «عقل و عاطفه» از ویژگی‌های منحصر به‌فرد مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام است و حرکت عاشقانه و مؤمنانه مردم از کشورهای مختلف جهان در این پدیده بی‌سابقه، بدون تردید از جمله شعائر الهی است.

حضرت آیت الله خامنه‌ای با اشاره به بزرگواری و محبت مردم عراق در پذیرایی از زائران اربعین، به کسانی که توفیق حضور در این حرکت پر معنا و پر مغز را پیدا کرده‌اند توصیه کردند این فرصت را مغتنم بشمارند و افزودند: ما نیز از دور به حال زائران اربعین غبطه می‌خوریم و آرزو می‌کنیم ای کاش همراه شما بودیم.

رهبر انقلاب، فرصت ارتباط معنوی و عاشقانه با خاندان پیامبر اکرم(ص) و زیارت این عناصر ممتاز، برجسته، نورانی و ملکوتی را از امتیازات تفکر شیعی در میان فرق اسلامی دانستند و گفتند: حرکت عظیم مردم از ایران و سایر کشورهای جهان برای حضور در راهپیمایی اربعین، جلوه‌ای از ویژگیهای برجسته مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام است که در آن، هم «ایمان، اعتقاد قلبی و باورهای راستین» موج می‌زند هم «عشق و محبت».

ایشان همچنین زائران اربعین را به رعایت ضوابط و مقررات توصیه و تأکید کردند: دولت در خصوص خروج از کشور مقرراتی معین کرده که حتماً باید مراعات شود و حرکت خارج از این ضوابط مطلوب نیست.

  کوتاه و خواندنی و تامل برانگیز...

تقریبا حرکات ورفتارشان مثل خودمونه
با یه کمی تفاوت

خبرگزاری ایسنا: رییس پلیس پایتخت توضیحاتی را در خصوص افزایش شمار مأموران پلیس در سطح معابر و اماکن تهران ارائه کرد و گفت: این اقدام به منظور آمادگی پلیس برای مقابله با هرگونه تهدید احتمالی انجام شده و به نوعی تمرین عملیاتی محسوب می‌شود.

سردار حسین ساجدی‌نیا درباره دلیل افزایش حضور ماموران پلیس در سطح معابر و همچنین اماکنی چون ایستگاه‌های مترو و ...، اظهار کرد: حضور پلیس در سطح شهر باید سبب ایجاد آرامش و احساس امنیت در شهروندان شود و روزهای اخیر نیز پلیس برای مقابله با هر نوع تهدید احتمالی در سطح تهران تمرینی عملیاتی را آغاز کرده است.

وی با بیان اینکه دلیل افزایش حضور پلیس در سطح معابر و اماکن نیز همین موضوع است، اظهار کرد: در این تمرین عملیاتی نیروهای یگان ویژه، یگان امداد، واحدهای 110، نیروهای نامحسوس زن و مرد، تیم‌های چک و خنثی‌سازی بمب و ... حضور دارند.

ساجدی‌نیا درباره اینکه این تمرین عملیاتی تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ گفت: این اقدامات و تمرین‌های ضدتروریستی تا زمانی که لازم باشد ادامه می‌یابد اما این به این معنا نیست که اتفاقی در پایتخت رخ داده باشد بلکه تهران در امنیت کامل است.

به گفته رییس پلیس پایتخت، این اقدامات تنها برای برخورد با هرگونه تهدید احتمالی و پیشگیری از آن و همچنین تمرین افزایش مهارت عملیاتی انجام شده است.

وی همچنین به تعداد افزایش گشت‌ها در سطح محلات نیز اشاره کرد و گفت: افزایش گشت‌های انتظامی نیز که به صورت خودرویی و موتوری انجام می‌شود در راستای اجرای طرح امنیت محله‌محور بوده و برای تامین امنیت شهروندان است.

ساجدی‌نیا از شهروندان خواست گزارش‌های خود ازاقدامات مشکوک و مجرمانه را به مرکز فوریت‌های پلیسی 110 اطلاع داده یا به نزدیک‌ترین واحد انتظامی مراجعه کرده و آن را در اختیار ماموران قرار دهند.

یک کار جالب...

کاره قشنگی از راهنمایی و رانندگی شیراز : هر ماشینی بره رو خط عابر پیاده وایسه و هرعابری وقتی چراغ قرمزه از خیابون رد بشه خره میره تذکر میده بهش؛ هرکی کمربند نبسته خره میره کمربندشو میکشه هر موتور سواری کلاه ایمنی نذاشته خره میره تذکر میده یعنی من که خرم میفهمم تو هم بفهم،،،، واااای حسابی خندیدم به هر کی تذکر میداد عین لبو قرمز میشد

:: موضوعات مرتبط: فرهنگی , اجتماعی , ,
:: برچسب‌ها: کار جالب ,

مجله منزل - سارا مشفق نیا: در فرهنگ دهخدا جلد يازدهم خيلي مختصر و مفيد آورده شده كه قيطريه ده كوچكي است. شايد اين روزها با اين تراكم ملك و جمعيت و اين همه برج سر به فلك كشيده باورش سخت باشد اما در روزگاري نه چندان دور در قيطريه بناي مهمي به جز خانه‌هاي روستايي وجود نداشت تا آنكه ميرزا علي‌اصغرخان اتابك، صدراعظم سه پادشاه آخر قاجار پايش به آنجا باز شد.

ماجرا از اين قرار بود كه در آن ايام به دليل آنكه تهران محدوده كوچكي بود، كمتر كسي مي‌توانست عمل خلاف عرف و شرع و قانونش را از چشم عوام دور نگاه دارد چراكه تمامي ساكنان شهر از آمد و رفت خانه‌اش آگاهي می‌یافتند. اتابك هم كه نسبت به اين مساله واقف بود، تصميم گرفت براي فراهم كردن اسباب تفريح و استراحت خود دو قطعه باغ متعلق به نظام‌الدولـه و آصف‌السلطنه و مقداري هم از اراضي مجاور را ادغام كند و باغي وسيع پديد آورد؛ باغي با عمارت بيروني و اندروني تا هر وقت دلش خواست براي خوشگذراني و فرار از اغيار به باغ قيطريه‌اش پناه ببرد و به قولي غيبش بزند.

آنجلینا جولی هنرپیشه و کارگردان آمریکایی است که بارها و بارها توسط مجلات و مراسم‌ مختلف به عنوان زیباترین، جذاب‌ترین و بهترین مادر بازیگر و... انتخاب شده است. همچنین او توانسته سه بار جایزه گلدن گلوب، دو بار جایزه اتحادیه بازیگران سینما و یک بار جایزه اسکار را از آن خود کند. او پس از ازدواج با برد پیت، از نام «آنجلینا جولی پیت» استفاده می‌کند.

هفته نامه همشهری جوان: زمان های مرده یعنی زمان های بی کنشی؛ یعنی همان وقت هایی که مدام منتظریم تمام شوند تا بتوانیم خیلی جدی به زندگی روزمره خودمان ادامه بدهیم. با کلافگی و بی حوصلگی به زمین و زمان نگاه می کنیم و منتظریم به مقصد برسیم. مدام توی دل مان می گوییم: نچ دیر شد! مرتب دلشوره می گیریم که کلی کار سرمان ریخته اما این ترافیک لعنتی تمام نمی شود یا قرار نیست با اتوبوس سواری به مقصد برسیم.

 انگار تا به حال کسی به ما یاد نداده است که همین لحظه ها و ساعت ها و دقیقه هایی که آرزو می کنیم زودتر بگذرند و تمام شوند تا ما به کارمان برسیم، خودشان فرصت هایی استثنایی هستند اما همه آدم ها بلد نیستند این فرصت ها را ببینند. درست مثل آن شخصی که می گفت رفته است جنگل را ببیند اما درختان مانع دید او شده اند!

حالا می خواهیم به شما نشان بدهیم که در 20 دقیقه غیر از آب پز کردن یک تخم مرغ و درست کردن یک بادبادک و باد کردن 10 عدد بادکنک و پاک کردن نیم کیلو سبزی خوردن، کارهای مهم دیگری هم می توان انجام داد!

قابل توجه معتادان محترم

اگر توی اتوبوس یا هر وسیله نقلیه دیگری گیر کرده اید و تا رسیدن به مقصد مورد نظرتان اقلا 20 دقیقه زمان دارید، می توانید در این مدت غیر از فرو کردن هدفون توی گوش و شنیدن موسیقی های تکراری، کارهای دیگری هم انجام بدهید. البته شانس با شما یار خواهد بود اگر اینترنت همراه داشته باشید. در این صورت است که واقعا می توانید اسم خودتان را در لیست مرفهین بی درد ثبت کنید.

پاکسازی

احتمالا شما هم در صندوق ورودی ایمیل یا جی میل تان هزار و یک نامه نخوانده دارید که در لیست انتظار به سر می برند تا بخت شان باز شود. ممکن است شما هم مثل بسیاری از مردم منتظر یک فرصت خوب و تپل هستید تا کلا ایمیل تان را پاکسازی کنید.

باور کنید آن فرصتی که همیشه منتظرش هستید، هیچ وقت به سراغ تان نخواهد آمد. اگر غیر از این بود، الان اوضاع ایمیل شما آنقدر خراب نبود که حتی خودتان هم جرأت نکنید آن را باز و بررسی کنید. پس یک برنامه بلندمدت برای سر و سامان دادن به پیام های ایمیل تان داشته باشید که در همین وقت های مرده آن را انجام بدهید.

به پیام هایی که نیاز به جواب دارند، پاسخ بدهید. اسم ها را شناسایی کنید و پیام های غیرقابل استفاده را پاک کنید. ایده دسته بندی موضوعی و محتوایی ایمیل ها هم می تواند به شما کمک کند. منظم کردن هر چیزی که به زندگی شما مربوط است، می تواند ذهن شما را از آشفتگی دور و به آرامش نزدیک و نزدیک تر کند.

صفر کردن نوتیف ها

اصلا لازم نیست ما این همه زحمت بکشیم و برای تان بنویسیم که به سراغ تلگرام یا شبکه های ارتباطی روی موبایل تان بروید و آنها را صفر کنید چون به احتمال خیلی زیاد خودتان بعد از سوار شدن به اتوبوس یا تاکسی، اولین کاری که می کنید، در آوردن موبایل و باز کردن این نرم افزارهای ارتباطی است اما می خواهیم این بار یک پیشنهاد دیگر بدهیم.

این دفعه به جای اینکه فقط تند تند صفحه های کانال ها و گروه های تلگرام را بدون خواندن دقیق محتوای آن اسکرول کنید، کمی روی اسم گروه ها مکث کنید. با خودتان درباره اینکه چرا در این گروه ها عضو هستید و چه استفاده ای از آنها می برید، فکر کنید. درباره اینکه از بین عددهای بالای سه رقم نوتیفیکیشن های گروه ها چند عدد از آن پیام ها به درد شما می خورد با خودتان روراست باشید. درباره وقتی که برای خواندن و فعالیت در آنها صرف می کنید، حساب و کتاب کنید.

گروه هایی را که فعالیت های موازی دارند، شناسایی کنید. خلاصه اینکه می توانید در 20 دقیقه با یک حساب سرانگشتی و نگه داشتن چند ثانیه ای انگشت تان روی اسم گروه ها، بار خودتان را هم سبک تر کنید.

به بازار بروید

در بین نرم افزارهای جدیدی که هر روز به کلکسیون اپ ها اضافه می شوند، چرخی بزنید و آنهایی را که احتمالا بیشتر به درد شما می خورند و به کارتان می آیند، بررسی کنید. آنها را دانلود کرده و میزان کارآیی شان را برای خودتان محک بزنید اما این کار را فقط به همین زمان مرده اختصاص بدهید تا رفت و آمدتان به دنیای اپلیکیشن ها دست خودتان باشد و در این دنیا غرق نشوید. با کنترل زمان برای برنامه بررسی اپ های تازه و جدید، علاوه بر اینکه به زمان مرده خود جان  می دهید، باعث نجات بقیه زمان های مفید روزانه می شوید.

گوگل گردی کنید

شما در هر موقعیتی که باشید، احتمالا ذهن تان درگیر موضوع مهمی است که چیز زیادی از آن نمی دانید؛ مثلا اگر دانشجو باشید و چند هفته از زمان شما برای انتخاب موضوع تحقیق تان گذشته باشد و شما هنوز هیچ کاری برای انجام تحقیق انجام نداده باشید، همین 20 دقیقه بهترین فرصت برای انجام مقدمات این کار است.

درباره موضوع تحقیق یا درس یا کنفرانس تان سرچ کنید. هر چند که با زیر و رو کردن گوگل و باقی موتورهای جستجو ممکن است به نتایج معتبر و مستندی نرسید اما اقلا حاشیه های مربوط به موضوع تان را پیدا می کنید و ذهن تان با پایه و اساس موضوع آشنا می شود.

اگر از آن دسته افرادی هستید که دوست دارند به خانه برسند و با آرامش و در لباس های گشاد خانگی روی تخت ولو شوند و بعد برای کارهای شان دست به سرچ شوند، لطفا این اخلاق را ترک کنید. از این زمان های مرده برای انجام مقدمات تحقیق ها و پژوهش های تان استفاده کنید. به ما گوش کنید، ضرری ندارد!

ببینید دنیا دست کیست؟

بهتر است نسبت به راست و دروغ بودن این همه پیامی که از شبکه های موبایلی و مجازی به دست تان می رسد، حساس باشید. قطعا پذیرفتن بی چون و چرای همه آن پیام ها حتی اگر منبعی در آنها ذکر شده باشد، ساده لوحی است. زحمت بکشید و با موبایل تان درباره پیام ها و عکس هایی که در طول روز به دست تان رسیده، جستجو کنید. اگر به نتایج جالبی رسیدید که حتما هم می رسید، گروه های پخش کننده آن محتوا را هم در جریان بگذارید.

در این صورت هم ماجرا را برای خودتان حل می کنید و هم عده ای چشم و گوش بسته را از جهل و بی خبری نجات می دهید. 20 دقیقه در روز زمان خوبی برای زیر و رو کردن خبرگزاری های مختلف و مطلع شدن از اخبار روزانه است.

گذر از لحظه های سخت بدون آنتن

بالاخره شما هم ممکن است در شرایطی قرار بگیرید که به هر دلیلی روی موبایل تان اینترنت نداشته باشید. از آنجا که از وقتی چشم باز کرده اید با اینترنت سلام و علیک کرده اید و با آن بزرگ شده اید، احتمالا نمی دانید بدون همراهی این عزیز نازنین چطور باید اوضاع را سر و سامان بدهید اما 20 دقیقه های سرنوشت ساز مهمتر از آن هستند که شما به خودتان اجازه بدهید به راحتی از کنارشان بگذرید.

بهتر است سر فرصت برای خودتان یک آرشیو از همه فایل هایی که دوست دارید گوش بدهید، بسازید. فایل های صوتی مثل آموزش زبان، حفظ قرآن، کتاب های صوتی، سخنرانی ها و ... آن وقت می توانید با خیال راحت و در نهایت آرامش به شیشه پنجره اتوبوس خیره شوید و به بیرون و هوای پاییزی نگاه کنید و به فایل های صوتی مورد علاقه تان گوش بسپارید اما بهتر است فایل هایی را انتخاب کنید که گره ای از مشکلات زندگی شما باز و کارهای عقب مانده روی زمین پهن شده شما را کمی جمع کنند.

نوت برداری کنید

اگر روی موبایل تان یک نرم افزار یادداشت کردن سریع داشته باشید، کارتان خیلی راحت می شود. شما برای اینکه فردای بهتری داشته باشید باید روزی چند دقیقه وقت بگذارید و برای روز بعد اقلا یک برنامه کلی تنظیم کنید. پس چه زمانی بهتر از این 20 دقیقه مرده توی اتوبوس و تاکسی؟

این وقت های مرده را با برنامه ریزی کلی و جزئی برای روز بعد، زنده کنید. برای مثال توی برگه یادداشت دیجیتالی بنویسید:

- تماس با فلانی و فلانی بابت تنظیم زمان جلسه درباره آن کار مشترک.

- به استاد ایمیل بزنم.

- کشوی آخر کمدم رو مرتب کنم.

- لباس بشورم.

صداهای خوب را بشنوید

با خودتان فکر کنید که چند وقت است صدای مادربزرگ یا دایی و خاله عزیزتان را نشنیده اید؟ از دختر عمه و پسر دایی تان چند وقت است که بی خبرید؟ درست است که به برکت گروه های مجازی فامیلی پیام های فورواردی و عکس های پروفایل آنها را می بینید اما خود واقعی و حضورشان را چه مدت است، حس نکرده اید؟ حتما و بدون شک اولین و محکم ترین بهانه شما برای اتفاق، وقت نداشتن است. حالا که اقلا روزی 20 دقیقه وقت مرده استفاده نشده دارید، بفرمایید این شما و این میدان!

روی زمین مانده ها را بلند کنید

اگر پروژه یا طرح یا ایده ای در ذهن تان دارید که مدت هاست آن گوشه های مغزتان در حال خاک خوردن است و شما هرگز وقت بیرون کشیدن و میدان دادن به این ایده را ندارید، یک یا علی بگویید و از همین صندلی اتوبوس شروع کنید؛ بله دقیقا از همین جا.

حتما لازم نیست برای شروع کارهای بزرگ، کت و شلوار و لباس رسمی بپوشید و خیلی شیک و مجلسی پشت یک میز بنشینید و فنجان قهوه در دست، شروع کنید. می توانید در موبایل تان یک فایل درست کنید و همه حاشیه ها و جزییات طرح و ایده ذهنی تان را آنجا پیاده کنید. تصور کنید که وقتی هر روز این کار را انجام بدهید، بعد از گذشت یکی دو ماه چه فایل کاملی از باران فکری خودتان درباره ایده مورد نظر، توی دست تان دارید؟

ماهنامه مطب - اردلان آزاد: مدگرایی پدیده ای است که کم و بیش در میان همه اقشار جامعه جود دارد اما با این حال امروزه جوانان بیش از حد مدگرا شده اند. واقعیت این است که پیروی از مد گاه سلامتی را به خطر می اندازد. به برخی از مدگرایی های افراطی در ذیل اشاره می شود.

کفش های پاشنه بلند

پوشیدن کفش های پاشنه بلند مشکلات فراوانی را برای پا به بار خواهد آورد که شامل پیچ خوردگی مچ پا، پینه بستن پا و حتی مشکلات اساسی مانند آسیب تاندون، آسیب عصبی و مرگ استخوان نیز است. متخصصان سلامت پا می گویند هر چه پاشنه کفش بزرگتر باشد وزن بیشتری روی قوزک پا وارد می شود و در نتیجه احساس درد در فرد شکل می گیرد.

۱-گارمیش-پارتن‌کی‌رشن- باواریا- آلمان

باواریای همیشه زیبا… این شهر در ارتفاعات کوه زوگسپیتز قرار دارد و چون در ارتفاع ۳۰۰۰ متری قرار گرفته، در آلمان شهری از لحاظ ارتفاع محل ساخت نمی‌تواند با آن رقابت کند. شهر اصلاً به دو شهرک تقسیم می‌شد، یکی رمی و دیگری توتنی. در جریان المپیک زمستانی سال ۱۹۳۶، این دو شهرک با هم تلفیق شدند.

هفته نامه تماشاگران امروز: طلبه تودی؛ این نام یکی از صفحه های اینستاگرامی است؛ صفحه ای که با بیش از هشت هزار فالوور یکی از پربیننده ترین صفحات اینستاگرام است. عکس بازی فوتبال یک روحانی با چند کودک، هر مخاطبی را وادار می کند برای یک بار هم شده نگاهی به عکس های طلبه تودی بیندازد.

و البته جذابیت های عکس های دیگر مجبورش می کند وقت بیشتری را برای این صفحه بگذارد. روحانیونی کنار سفره غذا، روحانی بچه به بغل، در حال جارو کشیدن، روحانیونی سوار بر تاکسی، در حال خریدن عطر یا تماشای بازی فوتبال و فوتسال و ...

اینها عکس هایی هستند که تصویرهای متفاوتی از زندگی روحانیون را نشان می دهند. مسعود زارعیان ادمین این صفحه است، کسی که خودش ملبس به لباس روحانیت است. تحصیلات حوزوی را تا سطح «خارج فقه اصول» خوانده و در کنار آن، تحصیلات سینمایی هم دارد.

1. جسیکا سیمپسون و مکسول جانسون

وب سایت هنر آنلاین: در کلان شهر تهران کافه و رستوران‌های زیادی هستند که نام بازیگران و یا ورزشکاران را با خود یدک می‌کشند؛ در این میان گروهی موفق می‌شوند و گروهی هم دست از داشتن شغل دوم برمی‌دارند؛ اما براستی شهرت می‌تواند انگیزه‌ای برای موفقیت و شناخت مردم از کافی شاپ یا رستورانی از یک شخصیت معروف در این شهر باشد.

دوران: ۱۱۱۴ تا ۱۱۲۶ خورشیدی - ۱۱۴۸ تا ۱۱۶۰ (قمری) (۱۲ سال)

لقب(ها): نادرقلی بیگ - تهماسبقلی خان - نایب‌السلطنه - نادر شاه

زادروز:  ۲ آذر ۱۰۶۷ - ۱۱۰۰ (قمری)

زادگاه: ابیورد (درگز کنونی)

مرگ: ۱۱ جمادی‌الثانی ۱۱۶۰ - ۲۸ خرداد ۱۱۲۶[۱] یا ۳۰ خرداد (۶۰ سالگی)

محل مرگ: قوچان (شمال خراسان)

آرامگاه: مشهد

پیش از: عادل‌شاه افشار

پس از: شاه عباس سوم

همسران: رضیه خانم - ستاره و...

دودمان: بنیانگذار سلسله افشاریه

خبرگزاری فارس: یک باند هک اطلاعات شخصی، کلاه‌برداری بانکی و فروش محصولات مبتذل و مستهجن فرهنگی از طریق فضای مجازی توسط مرکز بررسی جرائم سازمان‌یافته سایبری سپاه فجر فارس کشف و منهدم شد.

به گزارش روابط عمومی و تبلیغات سپاه فجر استان فارس، مرکز بررسی جرائم سازمان‌یافته سایبری سپاه پس از پنج ماه عملیات پیچیده فنی اطلاعاتی، موفق به انهدام و دستگیری اعضای یک باند انتشار و فروش فیلم‌ها و سریال‌های مبتذل و مستهجن در فضای مجازی شد.

این باند باهدف از بین رفتن عفت عمومی‌ و اجتماعی، شهوت‌رانی در جامعه، به‌ویژه بین جوانان و نوجوانان و ایجاد انحرافات اخلاقی در خانواده‌ها از طریق فروش فیلم، مجله و داستان‌های مستهجن در فضای مجازی و نیز فروش فیلم‌ها و سریال‌های خارجی با زیرنویس فارسی، اقدام می‌کردند که با اقدامات فنی کارشناسان سایبری مرکز بررسی جرائم سازمان‌یافته سایبری سازمان اطلاعات سپاه فجر استان فارس، چند هزار فیلم و سریال از این باند کشف شد.

این باند از طریق هک و نفوذ به سایت‌های یک سازمان دولتی در کشور و یک مرکز آموزشی عالی، با دسترسی به اطلاعات، نسبت به سرقت اطلاعات و مدارک شناسایی افراد اقدام و برای انجام اقدامات مجرمانه خود در فضای مجازی از این مدارک استفاده می‌کردند.

اعضای این باند به‌وسیله اطلاعات و مدارک شناسایی شخصی سرقت شده، اقدام به افتتاح حساب‌های کاربری در درگاه‌های پرداخت مجازی کرده و در چند مرحله پول‌شویی، مبالغ به‌دست‌آمده به‌حساب اعضا این باند واریز می‌شد.

با توجه به قوانین کشور، برای سالم‌سازی محتوا در فضای مجازی، این باند از طریق فروش فیلترشکن (vpn) به کاربران اینترنت، دسترسی افراد را که اکثر آن‌ها جوانان و نوجوانان بوده‌اند به محتوای به‌ویژه غیراخلاقی در فضای مجازی باز می‌کردند.

خبرگزاری ایرنا: تحقیق دانشمندان نشان می دهد که کبوترهای چاهی پس از دو هفته آموزش می توانند بافت سالم را از سرطانی حتی در تصاویری که پیش از آن ندیده بودند به درستی تشخیص دهند.

متخصصان آسیب شناسی (پاتولوژی) و رادیولوژی سال ها آموزش می بینند تا مهارت لازم را برای تشخیص سرطان به دست آورند اما مطابق یک تحقیق علمی، کبوترها پس از دو هفته آموزش توانسته اند چنین قابلیت هایی را نشان دهند.

سیستم بینایی کبوترها به انسان شباهت دارد و مغز آنها با اینکه بزرگتر از نوک انگشت نیست، قابلیت هایی باورنکردنی دارد.

پروفسور آرتور واسرمن، استاد دانشگاه آیووا و یکی از نویسندگان این تحقیق، می گوید: کبوترها می توانند افراد و حالت های چهره آنها، حروف الفبا، کپسول های دارویی خراب و حتی نقاشی های مونه یا پیکاسو را تشخیص دهند.

حافظه بصری آنها هم بسیار تحسین برانگیز است، ثابت شده که آنها می توانند بیش از 1800 تصویر را به خاطر بسپارند.

همین ویژگی ها بود که محققان را به فکر انداخت کبوترهای چاهی را در معرض امتحانات پزشکی قرار دهند.

ابتدا تصاویر میکروسکوپی بافت سرطانی و سالم سینه را به آنها نشان دادند و هر بار که تشخیص درست بود، خوراکی جایزه گرفتند.پس از دو هفته آموزش، دقت تشخیص کبوترها به 85 درصد رسید. چون کبوترها توانستند بافت سالم را از سرطانی حتی در تصاویری که پیش از آن ندیده بودند به درستی تشخیص دهند.

**کبوتر در حال تشخیص آسیب شناختی
در زمینه این رفتار، احتمال رفتار طوطی وار و کوروکورانه منتفی بود چون آنها تصاویری را که قبلا ندیده بودند با استفاده از تعمیم آنچه یاد گرفته بودند، به خوبی تشخیص می دادند.

کبوتر ها حتی با دیدن تصاویری با درجات مختلف درشت نمایی و رنگ های گوناگون و حتی در تصاویر سیاه و سفید، باز هم بافت سالم را از سرطانی به درستی تشخیص می دادند.

پژوهشگران در بخشی دیگر از تحقیق خود، تشخیص گروهی کبوترها را هم بررسی کردند؛ وقتی تشخیص چهار کبوتر را در هر مورد در نظر گرفتند، دقت این تشخیص جمعی به 99 درصد رسید.
پس از درس آسیب شناسی عملی و تشخیص بافت میکروسکوپی، نوبت به درس رادیولوژی و تشخیص ماموگرافی رسید.

در این بخش، کبوترها باید رسوبات بسیار کوچک کلسیم را در بافت پستان تشخیص می دادند. این رسوبات، می توانند نشانه تغییرات بافتی پیش از سرطان باشند.کبوترها در این مورد هم توانایی های تشخیصی خود را ثابت کردند.اما وقتی از کبوترها خواسته شد تا توده های مستعد سرطان را از توده های مشکوک تفکیک کنند- کاری که برای انسان هم دشوار است- موفقیتی نداشتند.

با این حال محققان معتقدند موفقیت یا عدم موفقیت کبوترها در تشخیص بافت میکروسکوپی یا تصاویر طبی، کمک می کند تا بفهمیم انسان چگونه می تواند این تصاویر را درک کند.
آگاهی از این موضوع ممکن است هم در آموزش پزشکی و هم در چگونگی تجزیه و تحلیل روش های تشخیص مفید باشد.

پیش از این، توانایی سگ ها در استشمام بوی سرطان های مختلف و توانایی موش خرمای بزرگ کیسه دار آفریقایی در تشخیص سل ثابت شده بود.اما پژوهشگران تحقیق اخیر می گویند هنوز چنین نقشی را برای کبوترها در نظر ندارند.

البته آنها معتقدند کبوترها می توانند به محققان و مهندسان کمک کنند دستگاه هایی بسازند که سرطان را از روی تصاویر میکروسکوپی بافت ها یا بر مبنای روش های تصویر برداری تشخیص دهند.
این دستگاها را می توان هم برای آموزش پزشکان به کار گرفت و هم برای بالا بردن دقت تشخیص آنها مورد استفاده قرار داد.

تشخیص های پاتولوژی یا رادیولوژی چون به آموزش بسیار طولانی نیاز دارند تشخیص های گرانی هستند. با این حال، شاید کبوترها در آینده روش های تشخیص ارزان تری را در اختیار بیماران بگذارند.

مجله زندگی ایده آل: فرقی نمی‌كند از طرفداران تاریخ و آثار باستانی باشید یا دوستدار فلسفه و هنر؛ طرفدار دنیای سیاست باشید و عاشق دموكراسی  یا حتی اهل ورزش؛ در هر حال كشوری در جنوب شرقی اروپا و جنوب شبه جزیره بالكان شما را به سوی خودش فرا می‌خواند؛ كشوری كه راه رفتن روی سنگفرش‌ خیابان‌هایش قدم زدن با افلاطون و ارسطو و. . . را در ذهن زنده می‌كند.

خبرگزاری ایسنا: هدف این صفحه، تشویق خارجی‌ها و ایرانی‌هایی که خارج از ایران به دنیا آمده‌اند، برای سفر به این کشور است. ایرانی‌ها دوستان خارجی‌ خود را که به ایران سفر کرده‌اند، دعوت می‌کنند و از آن‌ها می‌خواهند از تجربه سفر خود بنویسند.

همچنین خود ایرانی‌ها هم در این صفحه از ایران می‌گویند و خارجی‌هایی هم که قصد سفر به ایران دارند هم سوالات خود را مطرح می‌کنند و حتی دوستانی در ایران پیدا می‌کنند که هنگام سفر به این کشور از کمک آن‌ها بهره ببرند.

کسانی که این صفحه را راه انداخته‌اند، معتقدند که تنها ارائه اطلاعات است که می‌تواند ایران‌هراسی را کاهش دهد و خارجی‌ها را به دیدن ایران تشویق کند.

دیوید هاگمن، سوئدی است و پنج ماه را در ایران گذرانده و زبان فارسی خوانده است و می‌گوید حاصل سفر پنج‌ماهه‌اش به ایران، چهار هزار عکس است.

 ٣٠ آبان‌ماه ١٣١٢ روزی است که نخستین فیلم ناطق ایرانی یعنی «دختر لر» به نمایش عمومی درآمد. این فیلم در زمان خود واجد خصوصیاتی بود که در تاریخ سینمای ایران مطرح شده است.

روزنامه شرق - فرانک آرتا: ‌٣٠ آبان‌ماه ١٣١٢ روزی است که نخستین فیلم ناطق ایرانی یعنی «دختر لر» به نمایش عمومی درآمد. این فیلم در زمان خود واجد خصوصیاتی بود که در تاریخ سینمای ایران مطرح شده است. به همین مناسبت با عباس بهارلو، ‌محقق، منتقد و پژوهشگر سینما، گفت‌وگو کردیم.

خبرگزاری مهر - آزاده باقری: اعتیاد، ترک های مکرر اما بی فایده و درنهایت رهایی از دام آن حکایت دور و دراز و البته تکراری است که امکان دارد برای بسیاری از آدم ها رخ بدهد.

اما این حکایتی که ما به سراغش رفتیم کمی متفاوت تر به نظر می رسد. مردی که سال ها تمام فکر و ذکرش مصرف مواد مخدر بوده حالا بعد از ۶ سال ترک کامل صاحب دو کارخانه بزرگ تشک سازی و مبل سازی شده است.

این اتفاق یک بخش از ماجراست. بخش مهم تر آن که باعث شده تفاوت او با بقیه کمی محسوس تر باشد این است که حدود ۹۰ درصد از ۱۵۰ کارگری که در این کارخانه ها کار می کنند معتاد بودند. یعنی کسانی که داستانشان بی شباهت با او نیست.

همین کارشان موجب شده تا جنس کارآفرینی شان با آنچه که از قبل دیده ایم متفاوت باشد. آنها کسانی هستند که رونق کسب و کارشان را بیش از تلاش و پشتکار خودشان مدیون نوع نگاه به آدم های پیرامون شان هستند. محمد ثقفی، صاحب کارخانه تشک و مبل سازی رویال از سال ۸۸ دیگر لب به مواد مخدر نزده است.

 کسی که به گفته خودش از ۹ سالگی سیگار کشیده  و از ۱۲ سالگی تجربه مصرف تریاک داشته و از سال ۸۰ تا ۸۸ هم به طور مداوم همدم ماده محرکی به نام شیشه بوده؛ در نهایت با یک معجزه موفق می شود اعتیاد را ترک کند. این معجزه را هم می تواند مدیون دعای مادر، برادر، همسر و فرزندانش باشد.

 برای اینکه بهتر با داستان خانواده ثقفی آشنا شوید می توانید از زبان خود او ماجرا را بخوانید. ماجرایی که خودش از آن با عنوان تولد بیداری یاد می کند.

سرگذشت محمد ثقفی شنیدنی است. او در زندگی اش از جسارت، شقاوت، بی رحمی، گناه گرفته تا معرفت، مردانگی، ایمان، اراده و... را تجربه کرده. ریشه خانوادگی ثقفی ها به یکی از روستاهای آمل مربوط می شود.

علی اصغر، پدر محمد از سال ها قبل برای کار بهتر راهی تهران می شود و بعد از آنکه مدتی در لحاف دوزی مشغول به کار بوده به استخدام شهربانی درمی آید و بعد از بازنشستگی بار دیگر به زادگاهش برمی گردد. اما او در همین مدت زمان  سختی ها و مشقت های زیادی را به دوش کشید.

آنها از سال ۵۷ در کیانشهر تهران زندگی کرده و ۲۵ سال هم در آنجا بودند که بعدها به دلیل مشکلات مالی و فشار زندگی مجبور شدند خانه را بفروشند. پدر محمد شش فرزند داشت. سه پسر و سه دختری که در این مدت بزرگ شده و دخترها جهیزیه می خواستند و پسرها سرمایه ای برای شروع کار نیاز داشتند.

 به همین دلیل پدر محمد بخشی از مبلغ فروش خانه را برای دخترها جهزیه تهیه می کند و بخش دیگری را برای کمک به پسرها در اختیارشان می گذارد و باقی مانده پول آنقدر کم است که تنها یک خانه ۶۰ متری می توانند بخرند و با هم در آن زندگی کنند.

روز اول مدرسه، ناظم من را زد

محمد از زمانی تعریف می کند که کمی بزرگ تر شده و با قد کشیدن او دردسرهایش هم بزرگ تر می شود.

تعریف دیگران از محمد ثقفی این بود که شر، شلوغ و نا آرام است و نمی تواند چند لحظه آرام و قرار داشته باشد و او را موجودی پرخشاگر و ناآرام می شناختند «من هفت سالم بود که روز اول مدرسه از ناظم کتک خوردم. دیدم همه بچه ها با پدر و مادرهایشان آمده اند و گریه می کنند.

 من از همان اول به پدر و مادرم گفته بودم که با من به مدرسه نیایند و خودم تنهایی می خواهم به مدرسه بروم. در آن روز کارم این بود که سر و کله همه بچه ها بزنم و خیلی شیطنت کنم. ناظم مدرسه من را گوشه ای کشید و با من صحبت کرد.

 یادم نیست چه چیزی به من گفت که به او گفتم حاج آقا! برگشت گفت حاج آقا باباته! منم فکر کردم حرف بدی زده است ناراحت شدم و شروع کردم هر چی فحش بلد بودم بار آقای ناظم کردم. او هم عصبانی شد و من را کتک زد.»

۹ سالگی سیگار کشیدم و ۱۲ سالگی تریاک

تجربه مصرف سیگارش مربوط به ۹ سالگی است و مصرف مواد مخدر را هم در ۱۲ سالگی تجربه می کند.

 آن هم در سفری که سرنوشت او را به کلی عوض کرد و می گوید: «از زمانی که به یاد دارم و بچه بودم دوست داشتم بزرگ باشم و به همین دلیل با بزرگ تر از خودم همیشه می گشتم. ۹ سالم بود که اولین تجربه مصرف سیگار را داشتم.

 مادرم یک قلکی داشت که در آن سکه ها را جمع می کرد تا وقتی جعفر، برادرم سربازی اش تمام شد برایش گوسفند بکشد. من ته قلک را شکافته بودم و از زیر آن پول بیرون می کشیدم. یک بخشی از آن را سیگار می گرفتم و بخش دیگرش را سرمایه قمارم کرده بودم.

 پولی که می بردم یک بخشی اش را داخل قلک می ریختم و باقی را باز سرمایه قمار می کردم. چند سال گذشت تا اینکه ۱۲-۱۳ سالم شد. یک پسردایی داشتم او ۱۵-۱۶ سال از من بزرگ تر بود.

در آن زمان مسافر دربستی داشت. مسیر هم جایی بود که زمستان یک متر برف می بارید. من هم برای اینکه پسردایی ام تنها نباشد با آنها همراه شدم. این یک سفر ناگهانی و سرنوشت ساز برای من بود. برف شدیدی بارید و از سرما جانی برایمان نمانده بود.

 آنها برای اینکه بتوانند سرما را تاب بیاورند شروع کردند به تریاک کشیدن. دیدم که آنها دیگر سردشان نیست. به من هم گفتند توام می خواهی سردت نشود چند پوک بکش. ۴-۵ پوک که کشیدم دیدم چه حال خوبی دارم و متوجه شدم این همان چیزی است که تا الان دنبالش می گشتم.»

همین تجربه کافی بود تا او را به دام اعتیاد بیندازد به طوری که تا به تهران رسید برای خرید تریاک اقدام کرد «رسیدم تهران رفتم تریاک خریدم.

 وقتی می خواستم بخرم به من نمی دادند و می گفتند سنم کم است. من هم به دروغ می گفتم برای پدرم می خواهم و می رفتم در سرخه حصار می کشیدم. از همان روز اول من عملی شدم. شاید یک نفر بعد از مدتی مصرف معتاد شود اما من از همان روز اول معتاد شدم.

 چون به من آرامش می داد. از آن به بعد بود که رفتارم هم کمی معقول تر شده بود؛ اما غافل از اینکه در پس این آرامش ظاهری طوفانی در راه بود. خیلی زود آرامش روزهای نخست جای خودش را با خماری و نیاز همیشگی به موادمخدر عوض کرد.

در همان دوران با وجود آنکه من دانش آموز مقطع راهنمایی بودم اما هر کاری از من با آن سن و سال سر می زد و با وجود آنکه باهوش بودم اما اصلا درس نمی خواندم. دائما از مدرسه فرار می کردم.»

پدرم وقتی فهمید چهاربار پشت سرهم سکته کرد

«جعفر» برادر بزرگ تر محمد از جمله کسانی است که تلاش بسیار در ترک اعتیاد او کرد و هیچ وقت در بدترین شرایط او را تنها نگذاشت. او از دوران کودکی محمد می گوید: «محمد در دورانی که به مدرسه می رفت همه را حتی مدیر مدرسه را هم به ستوه آورده بود. یادم هست مدیر مدرسه محمد، مدیر قدر و قوی بود.

 اما نمی توانست از پس محمد بربیاید. یک بار همین مدیر از دستش به شدن عصبانی شده بود و او را آنقدر زد که محمد بی هوش شد و او را داخل موتورخانه انداخت. روزی نبود که دعوا نکند و کسی را نزند. یک بار یک نفر را بدجور با چاقو زده بود طرف کم مانده بود بمیرد. ۴ماه در زندان قصر حبس کشید.»

او آنقدر شینطت کرد تا اینکه در نهایت درس را رها کرده و در کارگاه تشک دوزی عمویش مشغول به کار شد. محمد می گوید: «در خانواده اولین کسی که متوجه اعتیاد من شد برادرم جعفر بود. همیشه مراقب من بود اما هیچ وقت اعتیاد من را به روی خودم نمی آورد.

 به آرامی دیگر چهره ام هم بر اثر مصرف داشت تغییر می کرد. مادرم نمی خواست باور کند که من معتاد شده ام. پدرم هم وقتی متوجه شد چهار بار پشت سرهم سکته کرد.»

ازدواج به شرط ترک؛ اما...

محمد به دلیل درگیری تجربه ۴ ماه دارد اما قبل از آنکه راهی زندان شود با دختری به نام زهرا آشنا شده و به او قول داده بود وقتی ترک کند به خواستگاری اش خواهد رفت «قبل از آنکه به زندان بیفتم با دختری آشنا شدم. من به او قول داده بودم که مواد را خیلی زود ترک می کنم و به خواستگاری اش خواهم رفت. بعد از ۴ ماه از زندان آزاد شدم و چون ترک در زندان اجباری بود؛ مجبور به ترک مواد مخدر شدم. در آن موقع خانواده ام را تحت فشار قرار دادم که برایم به خواستگاری بروند وگرنه دوباره اعتیاد را از سرمی گیرم. پدرم که اصلا به من اعتماد نداشت با خواستگاری ام به شدت مخالفت می کرد. با اصرار من جعفر ضامن شد.»

جعفر درباره ماجرای خواستگاری محمد از زهرا گفت: «روز خواستگاری من خیلی نگران بودم. اما چون می دیدم این دو نفر خیلی همدیگر را دوست دارند به همین دلیل تعهد دادم که محمد خوب می شود. من با روحیات برادرم آشنا بودم و می دانستم یک روزی کاری می کند که تمام این بدی هایش را جبران خواهدکرد.

اما روزهای تلخی را باید تحمل می کردیم. به هر حال دختری جوان با هزار امید و آرزو می خواست وارد زندگی او شود. هرچند آن دختر با تمام ویژگی های محمد آشنایی داشت و تن به این ازدواج داد اما به هر حال نیاز به پشتیبانی و حمایت زیادی هم داشت.»

زهرا، همسر محمد درباره علاقه اش به محمد می گوید:‌ «در ابتدا من اصلا محمد را دوست نداشتم. اما رفته رفته که شناختم به او بیشتر شد به او وابسته شدم و احساس کردم محمد از آن جنس مردهایی است که ماندگار هستند. به همین دلیل پای او ایستادم. هرچند دراین میان سختی های زیادی را هم تاب آوردم.»

مصرف شیشه به من وام های بلاعوض اما با بهره های سنگین داد

بعد از آنکه محمد ازدواج کرد، جعفر که کارگاه کوچکی راه انداخته بود از برادرش خواست پیش او کار کند. محمد می گوید: «با وجود آنکه در کارگاه برادرم مشغول به کار شدم اما هنوز تصمیم جدی برای ترک نداشتم.

 برای همین دنبال راهی بودم تا ظاهرم را حفظ کنم. در اوایل تریاک را می خوردم. بعد از مدتی به من گفتند مواد جدیدی آمده است که نه عمل دارد و نه اعتیاد. شیشه اینطور به من معرفی شد.

سال ۸۰ بود که وارد اعتیاد به شیشه شدم. همان بار اول که آن را مصرف کردم از فردایش به آن اعتیاد پیدا کردم. اصلا اینطور نبود که هفته ای یک بار ماهی یک بار بخواهم بکشم. چون وقتی مصرف می کردم حسم این بود که چیزی کم ندارم.»

محمد بارها تلاش کرد مواد مخدر را ترک کند اما نتوانست. «خیلی چیزهایم را به دلیل مصرف موادمخدر از دست دادم.

 در اوج مصرف شیشه من ۲ روز ۳ روز به روش های مختلف ترک کردم. حتی ۹ بار سم زدایی کردم. بار آخر که برای سم زدایی رفتم دکتر گفت معلوم نیست بدنت جواب بدهد. این ترک کردن ها هیچ تاثیری روی بدن من نداشت. من همه چیز را برای ترک امتحان کرده بودم.

قرص هایی برای ترک می خوردم حتی به همان هم اعتیاد پیدا کرده بودم.» حتی برادرش هم در این باره می گوید: «بارها او را خواباندیم. زن و بچه اش را پشتیبانی می کردم. خانمش خیلی زن صبوری است.

معتادها شانس خوبی که می آورند خداوند به آنها همسر خوبی می دهد. ۹۰ درصد بچه هایی که اعتیاد دارند خانواده خوبی دارند.»

دوستش داشتم اما ترکش کردم

زهرا، همسر محمد یکی از مهمترین دلایلی که توانست سال های دشوار اعتیاد همسرش را تاب بیاورد به دلیل برادر شوهرش می داند و می گوید: «برادر شوهرم از من و بچه هایم خیلی خوب حمایت کرد و حرف هایی به من زد که بیشتر به دلیل همان حرف ها بود که من را نگه می داشت.

 او من را همیشه دعوت به صبر می کرد. اما دیگر بعد از چند سال من محمد را ترک کردم و به خانه مادرش رفتم.» محمد از زمان ترک همسرش می گوید: «وقتی همسرم ترکم کرد من هم آن زمان در تهرانپارس درگیر شده و فراری بودم.

به همین دلیل در چهاردانگه یک خانه گرفتم که تنها یک تشک، تلویزیون و اجاق گاز داشت. جیبم را هم پر پول می کردم و فکر می کردم این پول پشت و پناهم است. در اصل کارتن خواب در خانه بودم.»

برادرم هیچ وقت به من نگفت معتاد

جعفر برای اینکه برادرش را سر به راه کند روش خاص خودش را داشت که همین روش هم در ترک او بی تاثیر نبود «آدم معتاد، آدم نصیحت پذیری نیست. چون تمام وجودش را اعتیاد گرفته است. یعنی طوری نیست که بشود او را زد یا بست.

به هر حال اثری ندارد. چون یک آدم معتاد ممکن است گوشواره دخترش، دوچرخه پسرش را بفروشد و پول آن را خرج عملش کند. باید با رفتار و عمل به او فهماند که کارش اشتباه است.

 این اثبات نیز نیاز به زمان دارد. در آن زمان ها شاید باز هم مصرف کند و غرق شود؛ اما می دانی که همیشه دستت توی دستش است و نمی گذاری پایین تر برود.»

محمد نیز درباره برادرش می گوید: «جعفر اگر می خواست کارگاه بیاید از ۲ ساعت قبل زنگ می زد و می گفت من دارم می آیم. وقتی هم می آمد از ماشین پیاده نمی شد.

 آنقدر سر و صدا می کرد تا ما جمع و جور کنیم و او تا روزی که من ترک کنم اسم موادمخدر را به روی من نیاورد. همه جا کنارم بود اما هیچ وقت نمی گفت من معتادم.»

مادر مُرد از بس که جان ندارد

آنقدر همه از محمد ناامید بودند که دیگر مادرش هم تاب نیاورد و مُرد «دیگر هیچ کس امیدی به بازگشت من نداشت. همسرم می خواست از زندگی من بیرون برود؛ اما از طرف دیگر من را هم دوست داشت.

جدای از دوست داشتن انگار امیدی هم به بازگشت من داشت. برادرم هم امیدوارتر از او. مادرم خیلی عذاب می کشید. عاقبت هم در سال ۸۸ فوت کرد. آنقدر از مرگ مادرم ناراحت شدم که خودم را گم و گور کردم. حتی در مراسم او شرکت هم نکردم.»

اما به هر حال به روزهایی که محمد دگرگون شد نزدیک می شویم. زمانی که جعفر هم احساس کرد دعایش پیش خدا اثر کرده و جواب آن را به زودی خواهدگرفت.

 جعفر درباره روزی که به درگاه خدا از ته دل دعا کرد می گوید: «به جان بچه کوچکش خدا را قسم می دادم و با او حرف می زدم. می گفتم خدایا محمد برگردد. به زن و بچه اش رحم کن.

 یک روز سر نماز بودم. احساس کردم آنجا خدا جوابم را داد. از ته دلم کمک خواستم. به یک هفته نرسید که جوابم را هم گرفتم. بار آخری که برادرم ترک کرد زمانی بود که از کمپ فرار کرد.»

ماجرای فرار از کمپ، سفر به مشهد و خداحافظی همیشگی با موادمخدر

محمد از آخرین باری که برای ترک به کمپ رفت می گوید: « به کمپ رفتم تا ترک کنم. در آنجا ۵ روز من را خواباندند.

قرص خواب آور می دادند که بیدار نشوم. بعد از ۵ روز که بیدار شدم با خودم گفتم اینجا چه کار می کنم؟ چون به عنوان معتاد پرخطر من را می شناختند اتاق شخصی داشتم. رفتم پیش مسئول کمپ گفتم می خواهم بروم، نگذاشتند.

 داشتم نقشه فرار می کشیدم که دیدم بچه خواهرم با موتور دم در ایستاده و برایم خوراکی آورده. صدایش کردم و دویدم به سمت موتور؛ پابرهنه و با شلوارک از کمپ فرار کردم. ماشینم را برداشتم، مواد خریدم و مصرف کردم. آنقدر هم ولع داشتم که اضافه تر هم گرفته بودم.

سمت کمپ رفتم. صاحب کمپ را دیدم و همان زمان به من گفت مصرف کردی؟ این حرفش برای من خیلی سنگین بود. موادی که در جیبم بود را برداشتم و بسته اش را در مقابلش پاره کردم و مواد را بیرون پاشیدم. گفتم من دیگر مواد مصرف نمی کنم.

یکی از دوستانم گفت بلیط گرفتم برویم مشهد.. با هم رفتیم. به هیچ عنوان نیت توبه نداشتم. به همین دلیل پایم نمی کشید به حرم بروم.

وقتی رفتم زیارت، داخل حرم نمی دانم چه اتفاقی برای من افتاد. کلا دگرگون شدم. بعد از آن زمان احساس می کنم هر روز مواد مصرف کرده ام. یعنی دیگر جایی برای مصرف مواد برایم نمانده.

نمی دانم امام رضا چه کار کرد؟ چه اتفاقی برای من افتاد؛ نمی دانم. وقتی از مشهد برگشتیم هم، پدرم با من صحبت کرد. گفت مادرت مُرد من گریه نکردم اما تو کمر من را شکستی.

 در آنجا بود که دیگر تلنگر نهایی را خوردم. من را به روستایمان بردند. همان جایی که برای اولین بار موادمخدر مصرف کردم. پدرم گفت چند روز آنجا بمان.

 از آن به بعد بود که دیگر مواد مصرف نکردم. روزی که ترک کردم ۵۲-۳ کیلو بودم. هیچ چیزی برای از دست دادن نداشتم. دوست ندارم آن روزها را کسی ببیند. احساس می کنم درد من، درد بی خدایی بود.

 خدا را گم کرده بودم و بلد هم نبودم پیدایش کنم. اما الان حالم خیلی خوب است. نمی دانم چه شد که دفعتا ترک کردم. به خاطر همسرم؟ بچه هایم؟ دعای برادرم؟ فوت مادرم؟ نمی دانم کدام یک انگیزه من برای ترک شد.

 می دانم وقتی به این نقطه رسیدم همه چیز تمام شد. به هر حال تلاش خانواده ام هم بی ثمر نبود. آنها من را رها نکردند و از هر راهی می شد برای کمک به من انجام می دادند.»

کارگرهایی که روزی مانند محمد بودند

بعد از ترک بود که محمد ثقفی وارد زندگی نو و جدیدی شد. گسترش کارگاه کوچک برادرش اولین و بزرگ ترین تحول او در زندگی دوباره اش بود «من بلافاصله بعد از ترک خودم را بیشتر از قبل با کار مشغول کردم.

 کارگاه کوچکمان را توسعه دادم. خیلی زود هم گسترش پیدا کرد. ۱۰-۱۵ کارگر تبدیل به ۱۵۰ کارگر شد.

 در کمتر از دو سال محصول این کارگاه تبدیل به یکی از برندهای معتبر کشور شد. یک خط تولید مبل هم به راه انداختیم.»

وجه متمایز کارخانه محمد و برادرش با سایر کارخانه ها در نوع کارگرهایش است «بیش از ۹۰ درصد کارگران این کارخانه کسانی هستند که پیشنیه ای شبیه به من داشتند. کسانی که اعتیاد آنها را به انتهای خط رسانده بود.

 این کار را کردم چون هم درد من هستند. اما این همه ماجرا نیست. حقیقت آن است که نگاه من به این افراد کاملا با نگاه عمومی جامعه متفاوت است. چون تمام معتادها، آدم های سینه سوخته و کار درست هستند.

 غیرتی که آنها دارند خیلی های دیگر ندارند. نمی خواهم مُهر تایید به آنها بزنم. اما اعتیاد راه بی بازگشت نیست. من به این آدم ها اعتماد کردم آنها هم وقتی دیدند مورد توجه هستند ترک کردند. یعنی هر کس پایش به این کارخانه باز شده برای همیشه با اعتیاد خداحافظی کرده است.»

محمد ثقفی در حال حاضر ۶ سال می شود موادمخدر را به طور کامل ترک کرده است و با پشتکار هر چه تمام تر دارد چرخ دو کارخانه را به کمک برادرش می چرخاند و زندگی آرام و خوبی با همسرش زهرا و سه دخترش دارد. این روزها حال او خوب است، خیلی خوب!

وب سایت لاپلاس: تا به حال شنیده اید کودکی که حتی به سن قانونی برای رانندگی نرسیده باشد، بتواند با کسب و کار خودش میلیونر شود؟

اغلب برایمان خنده دار به نظر می آید که کودکانی را که در مجاورت مان در آبمیوه فروشی ها کار می کنند در عمل "کارآفرین” بدانیم، اما ممکن است موضوع جدی تر از این حرف ها باشد. در حقیقت شمار فراوانی از میلیونرها وجود دارند که حتی تاکنون دبیرستان شان را هم تمام نکرده اند.

منظور آنهایی که در خانواده های ثروتمند زاده شده اند نیست. حرف از میلیونرهای خودکفایی است که حتی به سن افتتاح حساب بانکی هم نرسیده اند.

صحبت از بچه هایی است که از تجارت سر در می آورند و می دانند چگونه پول درآورند. این ذهنیت از سنین کم آغاز می شود. در لاپلاس با تعدادی از آنها آشنا شوید!

۱ – "کریستین اُووِنز” از "مک باندل باکس”

وبسایت فرادید: روستای بلچیته اسپانیا در جریان جنگ داخلی این کشور در 80 سال پیش به شکل جدی آسیب دید و از آن روز به پاس گرامیداشت 3000 قربانی این روستا به همان شکل باقی ماند.
 
به گزارش دیلی میل، یک دهم جمعیت روستای بلچیته کشته شدند. در واقع، دو روستا با نام بلچیته در اسپانیا و در مجاورت هم قرار دارند. جمعیت یکی 1600 نفر است، اما روستای دیگر خالی از سکنه بوده و پس از نبرد خونین سال 1937 میلادی به همان شکل باقی ماند تا مردم اسپانیا فراموش نکنند که کشورشان به چه خرابه‌ای تبدیل شده بود.
 
روستای بلچیته تنها در عرض دو هفته در جریان یکی از نبردهای خونینِ تابستان سال 1937 میلادی تخریب شد و حالا 80 سال است که به همان شکل باقی مانده است.
 
جمهوری‌خواهان وفادار در آن سال در بلچیته ماندند تا مانع پیشروی بیشتر ناسیونالیست‌های ژنرال فرانکو به سمت جنوب شوند. گرچه جمهوری‌خواهان در این نبرد پیروز شدند، اما آن‌ها در نهایت ناکام ماندند.
 

تکلیفتون رو با خودتون مشخص کنید، حضور دارید، یا در شما حضور دارن!
بدون استقلال فکری، هرگز به خودسازی نمیریسد!
تنها را رسیدن به خودسازی، یا اولین قدم؛ "بودنِ"...
باشید، خالص! ...

این شهر باستانی در قرن 16 میلادی بنا شده که در مرز ایتالیا و اسلوونی قرار داشته و از جاذبه های مهم گردشگری در این منطقه محسوب می شود.

شهر باستانی پالمانوا

شهر باستانی پالمانوا

شهر باستانی پالمانوا

شهر باستانی پالمانوا

مشرق- رسول اللّه صلى الله عليه و آله: سخن خداوند با موسی:  اى موسى! با كسانى كه از گناهان مى‌پرهيزند، سخن پاكيزه گوى و با آنان همنشين باش و ايشان را دوستان ايّام غيبت خويش [كه درحضور و غياب يكسان اند] برگزين.

یک شرکت تجاری پروژه‌های ساخت جزایر مصنوعی قابل حمل را آغاز کرده که مورد استقبال سوپر‌میلیاردرها قرار گرفته است.

اگر شما هم در میان سوپرمیلیاردرها هستید و تمایل دارید یک جزیره اختصاصی خریداری کنید؛ اما نمی‌توانید جزیره‌ای را درمکان مورد نظرتان بیابید، شرکت "جزایر خصوصی آلیمارا” خرید یک جزیره مصنوعی قابل حمل را به شما پیشنهاد می‌کند.

این شرکت جزایر مصنوعی با امکانات رفاهی کامل از قبیل اسکله پهلو گرفتن قایق، استخر، سالن پذیرایی و هرآنچه برای یک تعطیلات اعیانی نیاز داشته باشید برایتان می‌سازد. مشتریان قادر خواهند بود هر زمان تمایل داشتند، جزیره اختصاصی خود را به مکان دیگری انتقال دهند.

تاکنون سفارش‌های متعددی به این شرکت ارائه شده که ۳۳ مورد در آبهای دبی، ۳۰ عدد در میامی و ۱۰ عدد در مالدیو بوده است.

حرم مطهر امام رضا علیه السلام از دیرباز تا کنون حل زیارت عاشقان خاندان عصمت و طهارت بوده است. به تازگی عکسی قدیمی و جالب از حرم مطهر امام هشتم در فضای مجازی منتشر شده که مربوط به160 سال پیش است.

احمد شاه دومین پسر محمدعلی‌شاه و نخستین فرزند پسر او از ملکه جهان بود که در هنگام ولیعهدی پدرش در تبریز به دنیا آمد و پس از فتح تهران و خلع محمدعلی‌شاه، توسط مجلس عالی رجال و بزرگان مملکت در ۱۲سالگی به سلطنت رسید. تا رسیدن او به سن بلوغ وتاج‌گذاری در تیر ۱۲۹۳، ابتدا عضدالملک و سپس ناصرالملک از سران ایل قاجار نایب‌السلطنه بودند.
در این گذر تصویری کمتر دیده شده از آخرین پادشاه قاجار به نام احمد شاه قاجار را میبینیم که دیدن آن شاید برای افراد جالب باشد.

 کودکی آخرین پادشاه قاجار + عکس

احمد شاه در 6 سالگی

احمدشاه پس از شکار یک پلنگ ایرانی