مردی به امام‌حسین(ع) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا(ص) من از شیعیان

شما هستم.

حضرت به او فرمود: ای مرد! از خدا بترس و چیزی را ادعا مکن که خداوند بگوید:

در ادعای خود دروغ گفتی و گناه کردی،.

زیرا شیعیان ما کسانی هستند که دل‌هایشان از هرگونه غل و غشی، و مکر و

فریب و خیانت و دغل‌بازی پاک می‌باشد.

(پس تو چنین ادعایی مکن که از شیعیان ما هستی) بلکه فقط بگو که از دوستان

و علاقه‌مندان شما هستم. (1)

____________________

1- بحارالانوار، ج65، ص156

معنای اسامی سوره های قرآن کریم

1. فاتحه :باز کردن ـ 7 آیه.
2. بقرة :گاو ماده ـ 286 آیه.
3. آل عمران :خاندان عمران ـ 200 آیه.
4. نساء :زنان ـ 176 آیه.
5. مائده :طَبَق غذا (سفرة غذا) ـ 120 آیه.
6. انعام :چهارپایان ـ 165 آیه.
7. اعراف : مکانی بین بهشت و جهنم ـ 206 آیه.
8. انفال : زیادی، غنیمت، هبه ـ 75 آیه.
9. توبه : بازگشتن ـ 129 آیه.
10. یونس :نام حضرت یونس ـ علیه السّلام ـ یکی از پیامبران خدا ، 109 آیه.
11. هود : نام حضرت هود ـ علیه السّلام ـ یکی از پیامبران خدا ، 123 آیه.
12. یوسف :نام حضرت یوسف ـ علیه السّلام ـ یکی از پیامبران خدا ، 111 آیه.
13. رعد:صدای غرش ابر، 43 آیه.
14. ابراهیم: نام حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ یکی از پیامبران خدا ، 52 آیه.
15. حِجر: منع، نام شهر اصحاب الحجر ـ 99 آیه.
16. نحل: زنبور عسل ـ 128 آیه.
17. اسراء: رفتن در شب ـ 111 آیه.
18. کهف: غار وسیع ـ 110 آیه.
19. مریم: نام حضرت مریم سلام الله علیها ـ ، 98 آیه.
20. طه: از حروف مقطعه و نیز از اسامی پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ ، 135 آیه.
21. انبیاء: پیامبران ـ 112 آیه.
22. حج: قصد، نام یکی از فروعات دین ـ 78 آیه.
23. مؤمنون:ایمان آورندگان، گروندگان ـ 118 آیه.
24. نور:روشنایی ـ 64 آیه.
25. فرقان:قرآن، روشنگر و جداکننده حق از باطل ـ 77 آیه.
26. شعراء: شاعران ـ 227 آیه.
27. نمل: مورچه ـ 93 آیه.
28. قصص: داستان ها ـ 88 آیه.
29. عنکبوت: نام حشره ـ 69 آیه.
30. روم: نام شهر یا کشور ـ 60 آیه.
31. لقمان:نام فردی حکیم ـ 34 آیه.
32. سجده:خضوع و اظهار فروتنی ـ 30 آیه.
33. احزاب:گروه ها ـ 73 آیه.
34. سباء:نام قوم که پادشاه شان زن بود ـ 54 آیه.
35. فاطر:شکافنده ـ 45 آیه.
36. یس:حروف مقطعه و رمز است ـ 83 آیه.
37. صافات:منظم ساختن صفوف ـ 182 آیه.
38. ص:حروف مقطعه قرآن ـ 88 آیه.
39. زُمر:دسته، جماعت ـ 75 آیه.
40. غافر:بخشاینده ـ 85 آیه.
41. فصلت:بیان روشن ـ 54 آیه.
42. شوری:مشورت ـ 53 آیه.
43. زخرف:زینت ـ 89 آیه.
44. دخان:دود ـ 59 آیه.
45. جاثیه:به زانو درآمده ـ 37 آیه.
46. احقاف:نام مکانی در عمان ـ 35 آیه.
47. محمّد:نام پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ ، 38 آیه.
48. فتح:پیروزی ـ 29 آیه.
49. حُجُرات:خانه ها ـ 18 آیه.
50. ق:حروف مقطعه ـ 45 آیه.
51. ذاریات:بادهایی که اشیاء را به پرواز در می آورد ـ 60 آیه.
52. طور:نام کوه است ـ 49 آیه.
53. نجم:ستاره ـ 62 آیه.
54. قمر:ماه ـ 55 آیه.
55. رحمن:بخشنده ـ 78 آیه.
56. واقعه:حادثه عظیم قیامت ـ 96 آیه.
57. حدید:آهن ـ 29 آیه.
58. مجادله:تابیدن طناب، جدل و مناظره ـ 22 آیه.
59. حشر:جمع کردن ـ 24 آیه.
60. ممتحنه: آزمون شده (مؤنث) ـ 13 آیه.
 61. صف:صف کشیدن ـ 14 آیه.
62. جمعه:آخرین روز هفته ـ 11 آیه.
63. منافقون:منافقان (نفاق پیشه گان و دورویان) ـ 11 آیه.
64. تغابن:مغبون کردن یکدیگر ـ 18 آیه.
65. طلاق:باز کردن عقد نکاح ـ 12 آیه.
66. تحریم:حرام کردن ـ 12 آیه.
67. ملک:حکومت و اداره امور ـ 30 آیه.
68. قلم:وسیله نگارش و نوشتن ـ 52 آیه.
69. الحاقه:روز رستاخیز ـ 52 آیه.
70. معارج:صعود از پله ـ 44 آیه.
71. نوح:نام حضرت نوح ـ علیه السّلام ـ یکی از پیامبران خدا ، 28 آیه.
72. جن:پوشیده، نام موجود نامرئی ـ 28 آیه.
73. مُزمّل:پیچیدن پارچه (خطاب به پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ است که بعد از فرود از غار حرا خود را در پارچه پیچیده بود) ـ 20 آیه.
74. مُدثّر:آرامیدن در بستر ـ 56 آیه.
75. قیامت:به پاداشتن ـ 40 آیه.
76. انسان:نوع انسان، بشر ـ 31 آیه.
77. مرسلات:فرستاده شدگان ـ 50 آیه.
78. نبأ:خبر مهم ـ 40 آیه.
79. نازعات:کشیدن ـ 46 آیه.
80. عبس:عبوس، چهره در هم کشیدن ـ 42 آیه.
81. تکویر:پیچیدن نور خورشید ـ 29 آیه.
82. انفطار:شکافته شدن ـ 19 آیه.
83. مطففین:کم فروشان ـ 19 آیه.
84. انشقاق:شکافته شدن ـ 25 آیه.
85. بروج:شیء ظاهر و آشکار، 22 آیه.
86. طارق:کوبیدن ـ 17 آیه.
87. اعلی:برتر، بالاتر ـ 19 آیه.
88. غاشیه:پوشاندن ـ 26 آیه.
89. فجر:شکافتن وسیع، صبح ـ 30 آیه.
90. بلد:شهر (مکه) ـ 20 آیه.
91. شمس:خورشید ـ 15 آیه.
92. لیل:شب ـ 21 آیه.
93. ضحی:اوائل روز ـ 11 آیه.
94. انشراح:شرح صدر، آرامش ـ 8 آیه.
95. تین:انجیر ـ 8 آیه.
96. علق:خون بسته ـ 19 آیه.
97. قدر:اندازه گیری و تقدیر ـ 5 آیه.
98. بینه:دلیل روشن ـ 8 آیه.
99. زلزله:به لرزه درآمدن ـ 8 آیه.
100. عادیات:دویدن با سرعت ـ 11 آیه.
101. قارعه:حادثه مهم و سخت ـ 11 آیه.
102. تکاثر:تفاخر و فخرفروشی ـ 8 آیه.
103. عصر:فشردن، وقت عصر ـ 3 آیه.
104. همزه:عیب جو و غیبت کننده ـ 9 آیه.
105. فیل:نام حیوان - 5 آیه.
106. قریش:قدرت، اکتساب، اجتماع. نام قبیله معروف در مکه که پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ نیز جزء آن قبیله بود. ـ 4 آیه.
107. ماعون:چیز کم ـ 7 آیه.
108. کوثر:خیر کثیر و فراوان ـ 3 آیه.
109. کافرون:کسانی که حق را می پوشانند ـ 6 آیه.
110. نصر:پیروزی ـ 3 آیه.
111. مسد:طنابی که از الیاف بافته شده ـ 5 آیه.
112. توحید:یگانگی ـ 4 آیه.
113. فلق:شکافتن، طلوع صبح ـ 5 آیه.
114. ناس:مردم ـ 6 آیه.

به بچه هاتون یاد بدید حسین از بی یاری سر بریده شد نه از بی آبی...
عباس از معرفت و مرام بی دست شد نه به خاطر مشک آب...
اونجا که حسین فریاد زد هل من ناصر ینصرنی؟یار میخواست نه آب...
به بچه هاتون از آزادگی حسین بگید نه از لبهای تشنه...
خیلیا لب تشنه از دنیا رفتن اما حسین نشدن.
حسین یعنی مردانگی .آزادگی .غیرت.شجاعت و شهامت.
عباس یعنی جوانمردی .معرفت.حیا.غیرت.
عباس یعنی پشت برادر حتی بدون دست...
حسین یعنی آزادگی حتی لحظه ای که گلوی نوزادت دریده شد...
افسوس که لبهای تشنه باعث شد راه اصلی کربلا از یاد خیلیا بره...
به بچه هاتون راه اصلی کربلارو نشون بدید.

التماس دعا
يا حسين ع

سخنان دکتر علی شریعتی درباره ماه محرم و امام حسین

سخنان دکترعلی شریعتی

نوشته های ارزشمند دکتر علی شریعنی

سخنان با ارزش علی شریعتی درباره امام حسین و ماه محرم

حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود.افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.

::

فتواى حسین این است: آرى! در نتوانستن نیز بایستن هست.

…::: بقیه ی سخنان دکتر علی شریعتی درباره ماه محرم ویژه آبان 92 در ادامه مطلب :::…

حسین (ع) یک درس بزرگ‌تر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به سنت ابراهیم، بیاموزد که اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است.

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

حسین‏ علیه السلام زنده جاویدی است که هر سال، دوباره شهید می‏شود و همگان را به یاری جبهه حق زمان خود، دعوت می‏کند .

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

اگر در جامعه ای فقط یک حسین و یا چند ابوذر داشته باشیم هم زندگی خواهیم داشت هم آزادی هم فکر و هم علم خواهیم داشت و هم محبت هم قدرت و سرسختی خواهیم داشت و هم دشمن شکنی و هم عشق به خدا…

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

حسین ضعیفی که باید برای او گریست نبود… آموزگار بزرگ شهادت اکنون برخاسته است تا به همه آنها که جهاد را تنها در توانستن مى ‏فهمند و به همه آنها که پیروزى بر خصم را تنها در غلبه، بیاموزد که شهادت نه یک باختن، که یک انتخاب است؛ انتخابى که در آن، مجاهد با قربانى کردن خویش در آستانه معبد آزادى و محراب عشق، پیروز مى ‏شود و حسین «وارث آدم» – که به بنى‏آدم زیستن داد – و «وارث پیامبران بزرگ» – که به انسان چگونه باید زیست را آموختند …

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

مقتدایان امام حسین‏ علیه السلام کسانى هستند که از مایه جان خویش در راه خدا نثار مى‏کنند و به راستى حسین آموزگار بزرگ شهادت است که هنر خوب مردن را در جان بى‏تاب انسان‏هاى عاشق، تزریق می کند.

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

آنان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی‌اند.

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می‌کنند اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد٬می‌گریند.

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

امام حسین‏ علیه السلام یک شهید است که حتى پیش از کشته شدن خویش به شهادت رسیده است؛ نه در گودى قتلگاه، بلکه در درون خانه خویش، از آن لحظه که به دعوت ولید – حاکم مدینه – که از او بیعت مطالبه مى ‏کرد، «نه» گفتُ .این، «نه» طرد و نفى چیزى بود که در قبال آن، شهادت انتخاب شده است و از آن لحظه، حسین شهید است.

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

فتواى حسین این است: آرى! در نتوانستن نیز بایستن هست.

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

اکنون شهیدان کارشان را به پایان رسانده‌اند. و ما شب شام غریبان می‌گرییم، و پایانش را اعلام می‌کنیم و می‌بینیم چگونه در جامعه گریستن بر حسین (ع)، و عشق به حسین (ع)، با یزید همدست و همداستانیم؟

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

از کودک حسین (ع) گرفته تا برادرش، و از خودش تا غلامش، و از آن قاری قرآن تا آن معلم اطفال کوفه، تا آن مؤذن، تا آن مرد خویشاوند یا بیگانه، و تا آن مرد اشرافی و بزرگ و باحیثیت در جامعه خود و تا آن مرد عاری از همه فخرهای اجتماعی، همه برادرانه در برابر شهادت ایستادند تا به همه مردان، زنان، کودکان و همه پیران و جوانان همیشه تاریخ بیاموزند که باید چگونه زندگی کنند .

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

از هنگامی که به جای شیعه علی (ع) بودن و از هنگامی که به‌جای شیعه حسین (ع) بودن و شیعه زینب (س) بودن، یعنی «پیرو شهیدان بودن»، «زنان و مردان ما» عزادار شهیدان شده‌اند و بس، در عزای همیشگی مانده‌ایم!

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

آنها که تن به هر ذلتى مى ‏دهند تا زنده بمانند، مرده‏ هاى خاموش و پلید تاریخند و ببینید آیا کسانى که سخاوتمندانه با حسین به قتلگاه خویش آمده ‏اند و مرگ خویش را انتخاب کرده ‏اند – در حالى که صدها گریزگاه آبرومندانه براى ماندنشان بود و صدها توجیه شرعى و دینى براى زنده ماندن شان بود – توجیه و تأویل نکرده ‏اند و مرده‏ اند، اینها زنده هستند؟ آیا آنها که براى ماندن‏شان تن به ذلت و پستى، رها کردن حسین و تحمل کردن یزید دادند، کدام هنوز زنده ‏اند؟

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

این که حسین (ع) فریاد می‌زند:آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟» «هل من ناصر ینصرنی؟» مگر نمی داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟ این سؤال، ‌سؤال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست.

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود.افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

مسؤولیت شیعه بودن یعنی چه، مسؤولیت آزاده انسان بودن یعنی چه، باید بداند که در نبرد همیشه تاریخ و همیشه زمان و همه جای زمین ـ که همه صحنه‌ها کربلاست، و همه ماهها محرم و همه روزها عاشورا ـ باید انتخاب کنند: یا خون را، یا پیام را، یا حسین بودن یا زینب بودن را، یا آن‌چنان مردن را، یا این‌چنین ماندن را …

دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود. افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند. …..دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

آنان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی‌اند…… دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می‌کنند اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد٬می‌گریند….. دکتر علی شریعتی

√░▒▓╡سخنان دکتر علی شریعتی ╞▓▒░√

سخنان بزرگان درباره‌ی امام حسین(ع)

مهاتما گاندی (رهبر استقلال هند):اگر هندوستان بخواهد یك كشور پیروز شود، باید از زندگی امام حسین پیروی كند.

محمدعلی جناح (قاعداعظم پاكستان):به عقیده من تمام مسلمین باید از سرمشق (امام حسین) این شهیدی كه خود را در سرزمین عراق قربانی كرد، پیروی كنند.

توماس كارلایل (فیلسوف و مورخ انگلیسی):بهترین درسی كه از واقعه كربلا می‌گیریم، این است كه حسین و یارانش، ایمان استوار به خدا داشتند.

پروفسور ادوارد براون (شرق‌شناس انگلیسی):آیا قلبی پیدا می‌شود كه وقتی درباره كربلا سخن می‌شنود، آغشته به حزن و اندوه نشود؟

پروفسور ماربین (فیلسوف و خاورشناس آلمانی):من معتقدم كه رمز بقا و پیشرفت اسلام و تكامل مسلمانان به خاطر شهید شدن حسین(ع) و آن رویدادهای غم‌انگیز می‌باشد.

بولس سلامه(نویسنده و شاعر مسیحی لبنانی):شب‌هایی كه بیدار بودم یك بار برای مدتی طولانی به جهت علاقه‌ای كه به آن دو بزرگوار – امام علی و امام حسین(ع) - داشتم، گریستم سپس شعر علی و حسین را سرودم.

عباس محمود عقاد (نویسنده و ادیب مصری):جنبش حسین، یكی از بی‌نظیرترین جنبش‌های تاریخی است كه تاكنون در زمینه دعوت‌های دینی یا نهضت‌های سیاسی پدیدار گشته است.

گابریل آنگری (نویسنده فرانسوی):آرامگاه حسین در كربلا بعد از كعبه، بدون تردید دومین زیارتگاه مسلمانان است. جنایت كربلا وحشت‌انگیز و غیرانسانی بود.

عبدالرحمن شرقاوی(نویسنده مصری): حسین(ع)، شهید راه دین و آزادگی است. نه تنها شیعه باید به نام حسین ببالد، بلكه تمام آزادمردان دنیا باید به این نام شریف افتخار كنند.

ابن ابی الحدید (دانشمند و شاعر عراقی):مانند حسین چه كسی را سراغ دارید به راستی این مرد مافوق بشر كیست كه لحظه‌ای پستی را نمی‌پذیرد و با اختیار خود در برابر ستمگران سر تعظیم فرود نمی‌آورد.

گیبون مورخ انگلیسی: او می نویسد: « با آنکه مدتی از واقعه کربلا گذشته و ماهم با صاحب واقعه هم وطن نیستیم، مع ذلک مشقّات و مشکلاتی که امام حسین تحمّل نمود احساسات سنگ دل ترین خواننده را برمی انگیزد، چنان که یک نوع عطوفت و مهربانی نسبت به آن حضرت در خود می یابد».

چارلز دیکنز: این نویسنده انگلیسی درباره ی قیام عاشورا می نویسد: « اگر مقصود حسین جنگ در راه خواسته های دنیوی خود بود، من نمی فهمم چرا خواهران و کودکانش را همراه خود برد. پس عقل چنین حکم می کند که او به خاطر اسلام فداکاری خویش را انجام داد».

پرفسور براون: « یادآوری واقعه کربلا که در آن سبط رسول بعد از تحمل آزار و عطش به شهادت رسید کافی است تا در سردترین و سست ترین افراد اثر گذارد. و حتی کسانی را که به امور حماسی و حزن آور اعتنا و توجهی ندارند به خود آورده و روح آنان را به درجات کمال بالا برد، به حدی که درد و مرگ بر آنان چیزی بی ارزش و سست شود».

مجموعه: احادیث و سخنان بزرگان

پيامبر اسلام (ص) فرمود: كربلا پاك‌ترين بقعه روى زمين و از نظر احترام بزرگ‌ترين بقعه‌ها است و الحق كه كربلا از بساط‌هاى بهشت است.

شخصيت، قيام و نهضت امام حسين (ع) هميشه در كلام معصومين (ع) وجود داشته است و عجب آنكه حتي معصومين پيش از امام حسين (ع) نيز اشاراتي به اين واقعه و سرزميني كه در آن مصائب عاشورا رخ داد، داشته‌اند. در اين نوشتار 40 حديث در باره امام حسين (ع) كه در سايت آيت‌الله محمدتقي بهجت آمده، منتشر مي‌شود.

1- حريم پاك

عن النبى (ص) قال: ... و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة. (1)

پيامبر اسلام (ص) در ضمن حديث بلندى مى‌فرمايد: كربلا پاك‌ترين بقعه روى زمين و از نظر احترام بزرگ‌ترين بقعه‏‌ها است والحق كه كربلا از بساط هاى بهشت است.

2- سرزمين نجات

قال رسول الله صلى الله عليه و آله: يقبر ابنى بأرض يقال لها كربلا هى البقعة التى كانت فيها قبة الاسلام نجا الله التى عليها المؤمنين الذين امنوا مع نوح فى الطوفان. (2)

پيامبر خدا (ص) فرمود: پسرم حسين در سرزمينى به خاك سپرده مى‏شود كه به آن كربلا گويند، زمين ممتازى كه همواره گنبد اسلام بوده است، چنانكه خدا ياران مؤمن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد.

السلام علیک یا اباعبدالله(ع)

به گزارش مشرق، سیصد و پنجاه و هشتمین جلسه درس اخلاق آیت‌الله قرهی با موضوع خطورات و مراقبه (علاج وساوس و خطورات نفسانی و شیطانی) در محل مهدیه القائم المنتظر(عج) برگزار شد. متن زیر مشروح سخنرانی این استاد اخلاق است.

غلبه بر شهوات، قبل از عادت کردن به آن­ها

بیان کردیم: اگر انسان، این خطورات نفسانی و شیطانی را کنترل کرد، راه را برای عمل زشت می‌بندد. یکی از نکاتی که در باب کنترل نفس انسان مطرح است، این است که انسان بر شهوات، غلبه پیدا کند، طوری که اثر آن را در عملش ببیند. چون اولیاء خدا برای این غلبه پیدا کردن، راه‌هایی را بیان فرمودند که یکی از آن‌ها، این است: قبل از چیره شدن تفکّر و عامل شدن برای عمل، جلوی آن شهوت گرفته شود.

لْیَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذینَ کَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَ أَمْتِعَتِکُم

 آیه  102 سوره مبارک نساء

آنْها باید وسایل دفاعى و سلاح هایشان را با خود حمل کنند; (زیرا) کافران آرزو دارند که شما از سلاح ها و متاع هاى خود غافل شوید و یک باره به شما هجوم آورند

در این رابطه یک حقایقی وجود دارد و یک شائبه‌ها و حتی خرافه‌هایی که به هزاران دلیل، آنها شایع‌تر از آن حقایق امر می‌باشند. چرا که نوع انسان سطحی‌نگر و عجول است، لذا گویندگان نیز بیشتر از ظاهر کار گفته‌اند و پایان کار. همین امر سبب شده که زمینه برای شائبه‌ها و خرافه‌ها نیز مساعد شود، و البته از ضدتبلیغ گسترده و هدفمند نیز نباید غفلت نمود.
شائبه‌ها:
این که می‌گویند: شیعیان که اهل دعا، زیارت، مجلس و روضه هستند، دائماً در حال گریه، زاری، افسردگی و غم هستند، کاملاً دروغ القایی و شائبه می‌باشد، و البته نشر این شائبه نیز علت دیگری دارد، وگرنه لشان برای خنده و گریه‌ی ما نسوخته است. علت اصلی، نزدیک شدن محرم و ایام سوگواری در غم اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاران باوفایش می‌باشد که بسیار از این عزاداری‌ها ضربه خوردند و ناراحتند؛ و علت دیگر این است که این گریه‌ها، حامل پیام مظلومیت است و این پیام‌ها آنها را آزار می‌دهد. انسان‌های بی‌گناه [از زن، مرد و کودک] و عزیزان ما را جلوی چشم‌مان قتل و عام و مُثله می‌کنند، بعد معترض هم می‌شوند که اینها چرا اینقدر عزاداری و گریه می‌کنند؟! پس چه کنیم؟ شاد و خوشحال و راضی باشیم و لبخند و قهقه بزنیم و لابد متشکر و ممنون از این همه ظلم و جنایت هم باشیم؟!
هیچ کس نگفته که حتماً و الزاماً باید تمامی دعاها، همراه با اشک و ناراحتی و غصه باشد. خداوند متعال، بنده‌ی "شاکر" خود را بیشتر دوست دارد و دعایش را بیشتر قبول می‌کند. شکر نیز یعنی شناخت مُنعمی که نعمت داده، شناخت نعمت داده شده و بهره‌مندی به جا و درست از آن و ضایع ننمودن آن. بدیهی است که این امور نه تنها هیچ کدام با اشک و ناراحتی همراه نیست، بلکه با احساس رضایت، ابراز تشکر و بالتبع شور، شعف و نشاط همراه می‌باشد.
گاهی صورت در هم کشیدن، قیافه‌ی ناراحت و مغموم گرفتن، عین ناشکری است. به قول "حاج آقای دولابی رحمة الله علیه": « اخلاق‌تان که خوب است انشاءالله، وضو که می‌گیری با لب خندان سر جانماز بنشین.»
آیا در احادیث سفارش نشده که هنگام نماز، خود را تمیز کنید، لباس پاک و مرتب بپوشید، خود را آرایش و معطر کنید، به مسجد بروید، با خوش‌رویی با مردم سلام و علیک کنید و ...؟! خب، آیا این کارها و رفتارها که همه نشاط و شادی می‌آورد، نه حزن و اندوه.
باز به قول مرحوم دولابی (ره): « می‌دانید که اگر اذان بگویید دو صف از ملائکه پشت سرت می‌ایستند. این یعنی بهجت و سرور و خوشحالی. اگر اقامه هم بگویید سه صف از ملائکه پشت سر شما می‌ایستند.»
هم از ایشان شنیدیم (مضمون): این همه با گریه وارد حرم امام رضا علیه السلام می‌شوند، شما شاد و با خنده وارد شوید.
در چند آیه‌ی مبارکه تصریح شده است که اهل ایمان در بهشت «نه خوف دارند و نه حزن». این یعنی چه؟ یعنی اصل با شادی و نشاط است. مگر نفرمودند: پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین علیهماالسلام، همیشه تبسم داشتند و یا بسیار بشاش و خنده‌رو بودند. یاران صدیق سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام، در شبی چون عاشورا، از شوق دیدار، با شور و نشاط و خنده‌رو بودند؛ و البته با دیدن مولای‌شان که چه ظلمی به ایشان می‌شود و فردا کشته خواهند شد و با دیدن زنان و کودکان در آن وضعیت و علم به اسارت‌شان، جایی برای خنده نبود و گریه می‌کردند.
حقایق امر:
اما، از حقایق در امر خواستن یا دعا، با حزن و اندوه و ...، می‌توان به نکات ذیل اشاره نمود:
●- گریه‌های ما به هنگام دعا، زیاد هم ربطی به این که آیا خدا ما را خنده‌رو می‌پسندد یا گریه‌رو، ندارد، چرا که ما از شوق یا خوف خدا گریه نمی‌کنیم، بلکه برای حاجت خود گریه می‌کنیم. مگر این که کسی هنگام دعا درک کند که در محضر خداست و از عظمت او، خوف، خشیت و نیز شوق و بهجت قرب و لقاء گریه کند.
از احکام نماز (در هر رساله‌ای) این است که: گریه در نماز، جز از خوف و شوق خدا (برای خدا)، نماز را باطل می‌کند؟!
●- دعا (خواستن)، به دنبال احساس یک نیاز صورت می‌پذیرد، خواه نیاز روحی و معنوی باشد و یا مادی و دنیوی؛ و از آن جهت که احساس "نیاز"، به دنبال نگاه و توجه به نقص و کمبود است، خوشحالی ایجاد نمی‌کند. پس از یک سو "نیاز" همراه با ناراحتی است و از سوی دیگر "امید" به رفع آن، نشاط آور است.
●- دعا (خواستن)، فرمان نیست؛ بلکه استدعای عاجزانه‌ی عبد از معبود، مملوک از مالک، رعیت از ارباب و فقیر از غنی می‌باشد؛ بنابر این با حالت افتادگی و ابراز نیاز مقبول است، نه با گردن‌کلفتی، استکبار، بی‌تفاوتی نسبت به دادن یا ندادن و ... . بدیهی است که حالت عجز و نیاز، با ابراز ناتوانی، تمنا و اظهار افتادگی همراه است، نه با بشکن و شادی.
●- دعا (خواستن)، وِرد و اوراد نیست، بنابر این وقتی حقیقت دارد که خواهان، جداً احساس نیاز به "مطلوب" را درک و وجدان کرده باشد.
●- کمبود و نیاز، یعنی فراق از کمال و مطلوب مورد نظر. و بدیهی است که "فراق"، بهجت‌آور نمی‌باشد، بلکه ناراحت کننده است و اگر ناراحتی تشدید شود، اشک آدم را نیز در می‌آورد.
نکته:
*- گاهی عبد (بنده)، معبود (خدا) را می‌خواند و یا دعا می‌کند، در حالی که به حسب ظاهر از او چیزی نمی‌خواهد و این دعایش نیز بیش از هر دعای دیگری، با حزن و اندوه و اشک و ناله و زاری همراه می‌گردد. چرا؟! چون دلش برای محبوب تنگ شده است؟ چون دیگر طاقت فراق او را ندارد؟ چون یاد محبوب کرده و به به شدت مایل به وصال و لقای محبوب شده است؛ و البته همین خود، ابراز و اظهار "نیاز" و استدعای مرتفع نمودن آن است.
*- از این رو گفته‌اند: خدا دل شکسته را دوست دارد. نه این که آدم گریان را دوست دارد، بلکه دل شکسته؛ یعنی دلش لطیف است، نازک است، سبک است؛ هنوز سخت و شقی نشده است و از استکبار و هم چنین بی‌تفاوتی، بی‌معرفتی، غفلت، بی‌توجهی، بی‌محبتی، بی‌مودتی و بی‌بصیرتی، کدر و مانند سنگ سیاه نشده است. چنین دلی، مقابل خدا، شکننده است و خدا هم خریدار چنین دلی است.
در نظر گرفتن حاجات:
آدمی در هر فضایی که قرار بگیرد و به هر چیزی که توجه کند و یاد هر چیزی که بیافتد، روی دلش رنگ و نقش می‌اندازد و در دلش اثر می‌گذارد.
در زندگی روزمره، حجاب روی حجاب بر این دل می‌افتد، زنگار روی زنگار بر آن می‌نشیند، و دل را اگر نکُشد، سخت، غیر قابل وروود و خروج برای حق و مُهر و موم می‌کند و « خَتَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ » می‌شود. دل خفه می‌شود، از حیات می‌افتد، سفت و سخت می‌گردد، مانند یک سنگ! چنان که می‌گویند: "ظالم‌ سنگدل است":
« ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ » (البقره، 74)
ترجمه: سپس دل‌های شما بعد از این واقعه سخت شد؛ همچون سنگ، یا سخت‌تر! چرا که پاره‌ای از سنگ‌ها می‌شکافد، و از آن نهرها جاری می‌شود؛ و پاره‌ای از آنها شکاف برمی‌دارد، و آب از آن تراوش می‌کند؛ و پاره‌ای از خوف خدا (از فراز کوه) به زیر می‌افتد؛ (اما دل‌های شما، نه از خوف خدا می‌تپد، و نه سرچشمه علم و دانش و عواطف انسانی است!) و خداوند از اعمال شما غافل نیست.
بنابر این، مجلس دعا یا روضه، مجلس ذکر (یاد) محبوب است. ذکر محبوب و صدا کردن او، سبب شده تا دل به طرف نور بچرخد و با انعکاس نور، روشن شود.
پس، از سویی نور وارد قلب می‌شود و از سویی دیگر چشمه‌های معرفت و محبت به جوش آمده و بیرون می‌ریزد و این جریان دل را زنده می‌کند. از این رو، وقتی دل حجاب را کنار زد، وقتی متوجه شد، وقتی لطیف شد، وقتی احساس عشق و نیاز کرد و ...، می‌گویند: این بهترین شرایط برای استجابت است، پس همه حاجات خود و دیگران را در نظر بگیرید.

قضیه
خاطرمان هست وقتی که دکتر مجید شهریاری شهید و دکتر فریدون عباسی جانباز، هدف ترور قرار گرفتند، ۳۰۰ دانشجوی دانشگاه صنعتی شهید شریف و ۱۵۰ دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی و در ادامه، دانشجویانی از سایر دانشگاه‌ها، آمادگی خود را برای انصراف از رشته‌های تحصیلی خود و ورود به رشته‌های مرتبط با علوم هسته‌ای اعلام کردند. این «کمپینی» بود برای «ترور شدن»! این بیش از اتمی شدن، یک «شهادت‌طلبی» آشکار از جانب نسل سوم انقلاب اسلامی بود.
 
در اوج تهدید حملات تروریستی در عاشورا و اربعین، همین جوانان در یک حرکت انقلابی، خروش عظیمی با حضور نزدیک به دو میلیون نفر به راه می‌اندازند تا به خیر و ثواب و مسئولیت و تکلیف، جامه‌ی تحقق بپوشانند، گرچه کافران و منافقان و تروریست‌ها اکراه داشته باشند. این نیز «کمپینی» برای جانبازی در راه ارزش‌های انقلابی بزرگ است؛ هر سال عظیم‌تر از پارسال.

«در عرصه‌ی فرهنگ، در عرصه‌ی سیاست، در عرصه‌های اجتماعی، در عرصه‌های هنری، الی‌ماشاءالله جوان مؤمن داریم. این خیل عظیم جوانان مؤمن جزء معجزات انقلاب هستند. این جوان امروز است؛ جوانی که نامه می‌نویسند به بنده (از این نامه‌ها یکی و دو تا و ده تا هم نیست، زیاد است) و التماس، گریه که اجازه بدهید ما برویم در دفاع از حرم اهل‌بیت علیهم‌السلام بجنگیم؛ از زندگی راحت، از زن و بچه بگذریم. نامه می‌نویسند، واقعاً نامه‌ی گریه‌آلود، که پدر و مادر را راضی کردیم، شما اجازه بدهید ما برویم بجنگیم. این وضع جوان امروز است»

خط حزب‌الله ۵۱ | حزب‌الله پیروز است

برای دسترسی به آرشیو نشریه هم می‌توانید به اینجا مراجعه کنید.
نسخه تابلو اعلانات | دریافت "خط حزب‌الله" نسخه‌ی مطالعه (A۴) | دریافت نسخه‌ی چاپ (A۳)

نگاه ها همه بر روی پرده سینما بود.

اکران فیلم شروع شد،

شروع فیلم سقف یک اتاق 

دو دقیقه بعد همچنان سقف اتاق

سه, چهار, پنج, ...,هشت دقیقه اول فیلم فقط سقف اتاق! 

صدای همه در آمد. 

اغلب حاضران سینما را ترک کردند, 

ناگهان دوربین حرکت کرد و آمد پایین 

و به جانباز قطع نخاع خوابیده روی تخت رسید. 

زیرنویس: 

این تنها ۸ دقیقه از {زندگی }این جانباز بود و شما طاقت نداشتید...

----
خدا کنه فقط شرمندشون نشیم...

فقط همین...!

آرمان خواهی انسان،مستلزم صبر بر رنج هاست.پس برادرخوبم!برای جانبازی در راه آرمان ها،یاد بگیر که در این سیّاره ی رنج،صبورترین انسانها باشی. 

 عجب از این عقل باژگونه که ما را در جست و جوی شهدا،به قبرستان هامی کشانَد!

پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفتهاند،امّا حقیقت آن است که زمان،ما را با خود برده است و شهدا ماندهاند!

 هنر آنست که بمیری،پیش از آن که بمیرانندت و مبدأو منشأ حیات،آنانند که چنین مرده اند!

هرکه می خواهد ما رابشناسد،داستان کربلا را بخواند!

 ای دل چنین مپندار كه فقط عاشورائیان را بدان بلا آزمودند و لا غیر. تو را نیز از این نسب لا یتغیر تاریخ گریزی نیست .صحرای بلا به وسعت تاریخست و كار به یك" یا لیتنی كنت معكم" ختم نمی شود!

«« زندگی زیباست، اما شهادت از آن زیباتراست.

سلامت تن زیباست، اما پرنده‌ی عشق، تن را قفسی می‌بیند كه در باغ نهاده باشند .

و مگر نه آنكه گردن‌ها را باریك آفریده‌اند تا در مقتل كربلای عشق آسان‌تر بریده شوند؟

و مگر نه آنكه از پسر آدم، عهدی ازلی ستانده‌اند كه حسین علیه السلام را از سر خویش بیش‌تر دوست داشته باشد؟

و مگر نه آنكه خانه‌ی تن راه فرسودگی می‌پیماید تا خانه‌ی روح  آباد شود؟

و مگر این عاشق بی‌قرار را بر این سفینه‌ی سرگردان آسمانی، كه كره‌ی زمین باشد، برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده‌اند؟

و مگر از درون این خاك اگر نردبانی به آسمان نباشد، جز كرم‌هایی فربه و تن‌پرور بر می‌آید؟

پس اگر مقصد را نه اینجا، در زیر این سقف‌های دلتنگ و در پس این پنجره‌های كوچك كه به كوچه‌هایی بن‌بست باز می‌شوند نمی‌توان جست، بهتر آنكه پرنده‌ی روح دل در قفس نبندد.

پس

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر، پرستویی كه مقصد را در كوچ می‌بیند، از ویرانی لانه‌اش نمی‌هراسد.»»

و اما در آخر ...

 ای شهید!ای آنکه بر کرانه ی ازلی و ابدی وجود،برنشسته ای! دستی برآر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این مُنجلاب بیرون کش.

جهان اسلام فکری اساسی برای مدیریت حرمین شریفین و مسئله‌ حج بکند/ گریبان حاکمان سعودی را رها نکنید/حکّام سعودی که امسال صدّ عن سبیل‌اللّه کردند گمراهانی روسیاهند